એક થીજેલા સરોવરની કથા સાંભળ,

એ પછી મન ‘હા’ કહે તો તુંય બનજે જળ.

આ બધું અંધારનુ ષડ્યંત્ર લાગે છે,

એ વિના હોતી હશે કૈં આટલી ઝળહળ?

સૂર્યનું છેલ્લું કિરણ ત્યાં ઘાસમાં પેઠું,

ને સવારે ઘાસ પર સૂતું હતું ઝાકળ!

કોઈ બારી બ્હારનાં દૃશ્યો નિહાળે છે,

કોઈ એ દૃશ્યો વિષે કરતું રહે અટકળ.

મેં નદીને જીવવાની રીત પૂછી’તી,

એ કશું બોલી નહીં, વ્હેતી રહી ખળખળ.

ek thijela sarowarni katha sambhal,

e pachhi man ‘ha’ kahe to tunya banje jal

a badhun andharanu shaDyantr lage chhe,

e wina hoti hashe kain aatli jhalhal?

suryanun chhellun kiran tyan ghasman pethun,

ne saware ghas par sutun hatun jhakal!

koi bari bharnan drishyo nihale chhe,

koi e drishyo wishe karatun rahe atkal

mein nadine jiwwani reet puchhi’ti,

e kashun boli nahin, wheti rahi khalkhal

ek thijela sarowarni katha sambhal,

e pachhi man ‘ha’ kahe to tunya banje jal

a badhun andharanu shaDyantr lage chhe,

e wina hoti hashe kain aatli jhalhal?

suryanun chhellun kiran tyan ghasman pethun,

ne saware ghas par sutun hatun jhakal!

koi bari bharnan drishyo nihale chhe,

koi e drishyo wishe karatun rahe atkal

mein nadine jiwwani reet puchhi’ti,

e kashun boli nahin, wheti rahi khalkhal