રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
ઝવેરચંદ મેઘાણી
વા'લાં સબરસનાં વેચનાર, થંભજો રે
-જરી થંભજો રે.
મારાં કોઠી-કોઠાર જોઈ આવું;
મારા અંધારા ઉંબરમાં ઊભો રે
-જરી ઊભજો રે.
મારા ગાગર-ગટકૂડાં જોઈ આવું,
ઘૂમી વળી હું મારા ઘરને ખૂણેખૂણે:
ટોડલા ને ગોખલા તપાસી વળી;
ભરચક ભરિયેલ દીઠા મજૂ અને માળીડા:
કણીયે ન મૂકવાની જગ્યા મળી.
વા'લાં સબરસનાં વેચનાર, વહી જજો રે
-હવે વહી જજો રે
કોઈ જાણણહારા જરીક કહી જજો રે
-જરી કહી જજો રે:
નવા વર્ષ તણાં નીમક ક્યાં સમાવું! -વા'લાં.
પાંપણ ને પોપચાંમાં સબરસ છલકાય મારે,
નયણાંના ધોધ ખારા ધૂધવા ઢળે;
સૂકાં સૂકાં તે મારાં હાડચામ ચૂવે ને
સબરસભર શોણિતનાં ઝરણાં ગળે.
ભરી જીવતરનાં સબરસનો સૂંડલો રે
-છલક સૂંડલો રે:
હું તો ગલીઓ ને શેરીઓ ગજાવું.
મારાં સાચુકલાં સબરસને મૂલવો રે
-સજન! મૂલવો રે:
પરખનારાંને શુકનિયાં કરાવું. -વા’લાં.
બળબળતી ધરતીનો ખાર ભર્યો ખૂમચો
જમણા તે હાથમાં હિલોળતી જતી;
રડતી જગદંબાનાં અશ્રુભર સાયરનો
ડાબે કર પોસ ભરી ચલું ડોલતી:
મારી ખારી નીંદર ને ખારાં સોણલાં રે
-ખારાં સોણલાં રે.
હું તો ક્યારીઓ ને ક્યારીઓ પકાવું.
ભાગ્યવંતાં! તમ મંગલમય વ્હાણલાં રે
-રૂડાં વ્હાણલાં રે.
મારી વેદનાની થાળીએ વધાવું.-વા'લાં.
સ્રોત
- પુસ્તક : સોના નાવડી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 296)
- સંપાદક : જયંત મેઘાણી
- પ્રકાશક : ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી
- વર્ષ : 1997