ratwan - Geet | RekhtaGujarati

રાતાં પીળાં ઝાડ તળેથી દોડે કાળી વાટ

આંગળીવેઢા ગણવા બેઠી વનમાં ઢાળી ખાટ

હવા આવતી દડબડ દેતી પગલું પીપળપાન

રાતરાણીની વાસ હવાને સુણે માંડી કાન

એક એકથી બમણા ઊંચા આભે પૂગ્યા તાડ

તરડાઈને ક્ષિતિજ તૂટી સિંહે પાડી ત્રાડ

સુકાયેલા પાન તળેથી જાણે નાગણ સરે

અંધારામાં ઝાંખા ઝાંખા ભયના ઓળા ફરે

ચટાક દઈ ઊડનારું ઘુવડ નભનું અસ્તર ચીરે

રાત ઊતરતી ધીરે ધીરે ધીરે ધીરે ધીરે

કીડી એક્કેક અંધારાના કણને દરમાં લાવે

બાવળથી ડોસીની ડાકણ પાછી ઘરમાં આવે

હરણાંફાળે આવી મરડ્યો વાઘણ કેરો કાન

એક ધડાકે સવળી ઊઠયું આડું ઊભું રાન

દરિયામાં સોનાનું ઈંડું ચકલાંચાંચે તૂટે

આમલીએ ભૂતે બાંધેલી રાત બિચારી છૂટે

સ્રોત

  • પુસ્તક : રાનેરી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 81)
  • સર્જક : મણિલાલ દેસાઈ
  • પ્રકાશક : ગૂર્જર ગ્રંથરત્ન કાર્યાલય
  • વર્ષ : 1987
  • આવૃત્તિ : 2