રેખ્તા ગુજરાતી ઉત્સવ - 5 જાન્યુઆરી: વડોદરા | 11 જાન્યુઆરી: મુંબઈ | 19 જાન્યુઆરી: ભાવનગર - ફ્રી રજિસ્ટ્રેશન કરો
રજિસ્ટ્રેશન કરો
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
વેણીભાઈ પુરોહિત
સપનામાં જાગ્યો તેનો
લાગ્યો ઉજાગરો ને
આંખોમાં ભીનો ભીનો ભાર રે,
જોગીડા! આ તે
કેવું રે સૂવું તે કેવું જાગવું હોજી!
લોચન બીડ્યાં ને સૃષ્ટિ સો-સો ત્યાં ઊઘડી,
સો-સો સમાધિ લાગી... લાગી અધૂકડી,
જ્યાં રે કાંઠો છે ત્યાં મઝધાર:
રે જોગીડા! આ તે
કેવું પરાયું કેવું આગવું હોજી!
સામે આવે તે પહેલાં સુખડાં મેં પામી લીધાં,
આડે આવે તે પહેલાં દુખડાં મેં વામી દીધાં;
મારા તે લાગે મુંને ભાર;
રે જોગીડા! આ તે
કેવું રે ભોગવવુ કેવુ ત્યાગવું હોજી!
શ્રાવણના શ્યામલ નભમાં પોતાની પાવકજ્યોતે —
ઘૂમીઘૂમીને વીજલ ખાતી પછડાટ પોતે—
લપસીને લથડે લાખો વારઃ
રે જોગીડા! આ તે
કેવુ રે રુઝાવું કેવું વાગવું હોજી!
પંખી પોતામાં ઊડી પોતામાં ડૂબી રહેતું,
આખું આકાશ એને ચોગમ લપેટી લેતું
ઊંચું ને ઊંડું હારોહાર
નોખું નોખું ને એકાકાર
રે જોગીડા! આ તે
કેવું તરવું ને કેવું તાગવું હોજી!
સ્રોત
- પુસ્તક : આચમન (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 131)
- સર્જક : વેણીભાઈ પુરોહિત
- પ્રકાશક : વોરા એન્ડ કંપની
- વર્ષ : 1975