રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
રાધિકા પટેલ
શાંત રહો રંજાડી ઘોડા, શાંત રહો
હાવણિયા ટંકાર કર્યે અંધારા ઉતરે થોડાં ?
શાંત રહો..
આ દિશ ઓ દિશ ફરે અધીરા, ઉભડક ઉભડક બેઠાં ;
આકાશી વડલાએ સંઘરી રાખ્યાં ચકમક ટેટાં.
કાન સૂણી ભયભીત, ડકારી ખાધો કોણે સૂરજ ?
આકળ-વ્યાકળ આંખ શોધતી ઊંચો ઊંચો બૂરજ.
અધ્ધર ગોખે બૈઠ માયાવી કરતું ઢાંકપિછોડા,
શાંત રહો રંજાડી ઘોડા, શાંત રહો..
દ્યોત પીય ગયા સકલ આગિયાં, આવ્યાં’તા પીધોડી ;
ચટકે ચામડતોડ તણખિયાં લથડે લંગડી ઘોડી.
ઉપડ્યો છે તળવાટ ડાબલે દીધા કાળાં ડામ.
હાલકડોલક થાય સેવટી, ખરતો રે' સરંજામ.
કોટ્યૂં, કાંધી, ઘૂઘી- જેરબંધ..તૂટ્યાં પગનાં તોડાં,
શાંત રહો રંજાડી ઘોડા, શાંત રહો..
કોઈ ધુરાવી વહેંચે લંબસમ ઝગમગ ઝગમગ ફોરાં ;
એક ફલકપર ઝાકમઝોળી, ઇત્તરે કોરા કોરા.
મેઘતિમિરા પીવે શૂરા, થાતાં અધિક પ્રચૂરા ;
તેજ થતે જ્યાં ચૂરાંચૂરાં, બગડે ઔર અસૂરા.
વેળુમાં દીઠો હો ભાનુ એમ કરે રગદોડાં,
શાંત રહો રંજાડી ઘોડા, શાંત રહો..
સ્રોત
- પુસ્તક : કવિ તરફથી મળેલી કૃતિ