‘પ્રણયની પણ તૃપ્તિ થતી નથી,

પ્રણયની અભિલાષ જતી નથી.’

-કાન્ત

એક શક્યતા તારા હોઠની હોય છે, હંમેશાં,

જે ખૂલતા જ હોય છે, આવતા જતા હોય છે

અને જાણે પ્રવેશવા માટે જ હોય છે.

બીજી તારી.

તું એક અશક્ય ઘટના બની અવતરે, પછી

હાલેચાલે માણસોની જેમ

તને સ્પર્શું કે વઢું કે ખેદાનમેદાન કરી નાખું

તો પણ ભૂત બની સવાર થઈ જાય

મનમાં, શરીરનાં અંગેઅંગમાં

કાં તો જાદુગર

કાં તો

ચુડેલ

કાં તો સખી કે પછી ગેરહાજર –

એક શક્યતા હંમેશાં અંધાપો લાવી દેતી.

આખેઆખી તને બસ ભરખી જવા

ઝંખનાના તાપમાં બાળી દેતી

ચૂરેચૂરા કરી

ફંગોળતી

જાતને વિખૂટા પાડી

વાઢી લેતી.

એક શક્યતા, તું, હંમેશાં

એક વિચાર છે મને તારા સુધી લઈ જતો

જોકે વચમાં જ ભરખી જતો –

પહેલાં આકાશ, પછી ઘર

પછી ઝાડ પાન દેશ અને વેશ

પછી હાથ અને પગ

હડપી જતો –

એક સ્વપ્ન છે તારાં સ્તનોનું

જાણીતાં, ફરી ફરી પીધેલાં

જોકે વચમાં સરકી જતાં

પહેલાં સવાર, પછી સાંજ

પછી ચારે પાસ

વળી જતાં –

લટકી જતાં –

એક ઝંખના છે

તારામાં પૂરેપૂરા સંતાઈ જવાની.

*

જે કંઈ છે તો અધૂરું

તડકો પણ ઢોળાય નહિ છેક સુધી

પંખી પણ ગાય નહિ સભાખંડો ગાજી ઊઠે ત્યાં સુધી

હજુ હમણાં જ જે અંતરમાં હતું, સ્તનોની વચ્ચોવચ

કીડીની મધ્યમાં, હથેળીમાં, હોઠમાં, પગના

અંગૂઠાને ચૂસતું

તેય હોમાઈ જાય, તણાઈ જાય, કાળમુખા

વિચારોમાં ભટકાઈ જાય

જે કંઈ આવી મળ્યું

આપોઆપ જાગી ગયું

અજાણતાં જ પવન બની લહેરી ઊઠ્યું

કાને કાને રણકી ઊઠી

રસ્તો થઈ પાંગરી ઊઠ્યું

તેય વેરાઈ જાય

પાણી બની પ્રસરી જાય —

જે કંઈ છે તે સાવ આવું

ક્ષણે ક્ષણે ફૂટી જાય

*

ત્યાં સુધી નહીં

અહીં સુધી આવ

ઊતરી જા અંતરની આરપાર

વીંધી નાખ રહ્યાંસહ્યાં નિશાનો –

અહીં સુધી નહીં

છેક સુધી આવ

તોડી નાખ, ફોડી નાખ

આકાશને, અગ્નિને

માટીને

રૂપ ગંધ સ્પર્શને

ભૂંસી નાખ –

અહીં નહીં

ત્યાં નહીં

બધે જ ફેલાઈ જા

દોડી આવ

અહીં ત્યાં બધેથી

છેક સુધી

દોડી આવ.

‘pranayni pan tripti thati nathi,

pranayni abhilash jati nathi ’

kant

ek shakyata tara hothni hoy chhe, hanmeshan,

je khulta ja hoy chhe, aawta jata hoy chhe

ane jane prweshwa mate ja hoy chhe

biji tari

tun ek ashakya ghatna bani awatre, pachhi

halechale mansoni jem

tane sparshun ke waDhun ke khedanmedan kari nakhun

to pan bhoot bani sawar thai jay

manman, sharirnan angeangman

kan to jadugar

kan to

chuDel

kan to sakhi ke pachhi gerhajar –

ek shakyata hanmeshan andhapo lawi deti

akheakhi tane bas bharkhi jawa

jhankhnana tapman bali deti

churechura kari

phangolti

jatne wikhuta paDi

waDhi leti

ek shakyata, tun, hanmeshan

ek wichar chhe mane tara sudhi lai jato

joke wachman ja bharkhi jato –

pahelan akash, pachhi ghar

pachhi jhaD pan desh ane wesh

pachhi hath ane pag

haDpi jato –

ek swapn chhe taran stnonun

janitan, phari phari pidhelan

joke wachman sarki jatan

pahelan sawar, pachhi sanj

pachhi chare pas

wali jatan –

latki jatan –

ek jhankhna chhe

taraman purepura santai jawani

*

je kani chhe to adhurun

taDko pan Dholay nahi chhek sudhi

pankhi pan gay nahi sabhakhanDo gaji uthe tyan sudhi

haju hamnan ja je antarman hatun, stnoni wachchowach

kiDini madhyman, hatheliman, hothman, pagna

anguthane chusatun

tey homai jay, tanai jay, kalamukha

wicharoman bhatkai jay

je kani aawi malyun

apoap jagi gayun

ajantan ja pawan bani laheri uthyun

kane kane ranki uthi

rasto thai pangri uthyun

tey werai jay

pani bani prasri jay —

je kani chhe te saw awun

kshne kshne phuti jay

*

tyan sudhi nahin

ahin sudhi aaw

utri ja antarni arpar

windhi nakh rahyansahyan nishano –

ahin sudhi nahin

chhek sudhi aaw

toDi nakh, phoDi nakh

akashne, agnine

matine

roop gandh sparshne

bhunsi nakh –

ahin nahin

tyan nahin

badhe ja phelai ja

doDi aaw

ahin tyan badhethi

chhek sudhi

doDi aaw

‘pranayni pan tripti thati nathi,

pranayni abhilash jati nathi ’

kant

ek shakyata tara hothni hoy chhe, hanmeshan,

je khulta ja hoy chhe, aawta jata hoy chhe

ane jane prweshwa mate ja hoy chhe

biji tari

tun ek ashakya ghatna bani awatre, pachhi

halechale mansoni jem

tane sparshun ke waDhun ke khedanmedan kari nakhun

to pan bhoot bani sawar thai jay

manman, sharirnan angeangman

kan to jadugar

kan to

chuDel

kan to sakhi ke pachhi gerhajar –

ek shakyata hanmeshan andhapo lawi deti

akheakhi tane bas bharkhi jawa

jhankhnana tapman bali deti

churechura kari

phangolti

jatne wikhuta paDi

waDhi leti

ek shakyata, tun, hanmeshan

ek wichar chhe mane tara sudhi lai jato

joke wachman ja bharkhi jato –

pahelan akash, pachhi ghar

pachhi jhaD pan desh ane wesh

pachhi hath ane pag

haDpi jato –

ek swapn chhe taran stnonun

janitan, phari phari pidhelan

joke wachman sarki jatan

pahelan sawar, pachhi sanj

pachhi chare pas

wali jatan –

latki jatan –

ek jhankhna chhe

taraman purepura santai jawani

*

je kani chhe to adhurun

taDko pan Dholay nahi chhek sudhi

pankhi pan gay nahi sabhakhanDo gaji uthe tyan sudhi

haju hamnan ja je antarman hatun, stnoni wachchowach

kiDini madhyman, hatheliman, hothman, pagna

anguthane chusatun

tey homai jay, tanai jay, kalamukha

wicharoman bhatkai jay

je kani aawi malyun

apoap jagi gayun

ajantan ja pawan bani laheri uthyun

kane kane ranki uthi

rasto thai pangri uthyun

tey werai jay

pani bani prasri jay —

je kani chhe te saw awun

kshne kshne phuti jay

*

tyan sudhi nahin

ahin sudhi aaw

utri ja antarni arpar

windhi nakh rahyansahyan nishano –

ahin sudhi nahin

chhek sudhi aaw

toDi nakh, phoDi nakh

akashne, agnine

matine

roop gandh sparshne

bhunsi nakh –

ahin nahin

tyan nahin

badhe ja phelai ja

doDi aaw

ahin tyan badhethi

chhek sudhi

doDi aaw