તમને શાહી દબદબાથી દફનાવવામાં નહીં આવે!

તમે એમની વાહ વાહ શા માટે ન કરી?

આગલી સરકારનું પતન થયું કે તરત જ

કાવ્યમાં શબ્દે શબ્દે તમારે ધિક્કાર પ્રકટ કરવો જોઈએ!

તમે ‘આલન્દી’ના મિત્ર હતા?

કવિ દેશદ્રોહીનો મિત્ર હોય એ ઠીક નથી! હવે

તમારા માનમાં રાષ્ટ્રધ્વજને અરધી કાઠીએ હવે શી રીતે ફરકાવી શકાય?

સૈનિકોના બૂટની સાથે સાથે

તમારા ગીતનો લય શા માટે તમે મેળવ્યો નહીં?

કરુણ સૂરે લશ્કરી વાજિંત્રો હવે નહીં રડે તમારી અંતિમ યાત્રામાં.

તોપના ધડાકા કરી આકાશને પણ ખબર નહીં આપવામાં આવે કે

'પાબ્લો તમારી પાસે આવી રહ્યો છે.’

વર્ષો પછી કદાચ

એક બીજી સરકાર આવશે ને

તમને કબરમાંથી ફરી ઊભા કરશે.

લશ્કરી સલામી આપી શાહી દબદાબાથી

રેડિયો, ટેલિવિઝન, છાપાંઓમાં જોરશોરથી કહેવામાં આવશે :

'પાબ્લો રાષ્ટ્રનો મહાન કવિ હતો.’

ત્યાં સુધી તમે શાંતિથી સૂઈ રહો, પાબ્લો,

અહીં હિન્દુસ્તાનમાં

અમારી આંખ ભીની છે.

(અનુ. વિપિન પરીખ)