એક શક્યતા તારા હોઠની હોય છે, હંમેશાં
ek shakyata tara hothni hoy chhe, hanmeshan
‘પ્રણયની પણ તૃપ્તિ થતી નથી,
પ્રણયની અભિલાષ જતી નથી.’
-કાન્ત
એક શક્યતા તારા હોઠની હોય છે, હંમેશાં,
જે ખૂલતા જ હોય છે, આવતા જતા હોય છે
અને જાણે પ્રવેશવા માટે જ હોય છે.
બીજી તારી.
તું એક અશક્ય ઘટના બની અવતરે, પછી
હાલેચાલે માણસોની જેમ
તને સ્પર્શું કે વઢું કે ખેદાનમેદાન કરી નાખું
તો પણ ભૂત બની સવાર થઈ જાય
મનમાં, શરીરનાં અંગેઅંગમાં
કાં તો જાદુગર
કાં તો
ચુડેલ
કાં તો સખી કે પછી ગેરહાજર –
એક શક્યતા હંમેશાં અંધાપો લાવી દેતી.
આખેઆખી તને બસ ભરખી જવા
ઝંખનાના તાપમાં બાળી દેતી
ચૂરેચૂરા કરી
ફંગોળતી
જાતને વિખૂટા પાડી
વાઢી લેતી.
એક શક્યતા, તું, હંમેશાં
એક વિચાર છે મને તારા સુધી લઈ જતો
જોકે વચમાં જ ભરખી જતો –
પહેલાં આકાશ, પછી ઘર
પછી ઝાડ પાન દેશ અને વેશ
પછી હાથ અને પગ
હડપી જતો –
એક સ્વપ્ન છે તારાં સ્તનોનું
જાણીતાં, ફરી ફરી પીધેલાં
જોકે વચમાં સરકી જતાં
પહેલાં સવાર, પછી સાંજ
પછી ચારે પાસ
વળી જતાં –
લટકી જતાં –
એક ઝંખના છે
તારામાં પૂરેપૂરા સંતાઈ જવાની.
*
જે કંઈ છે તો અધૂરું
તડકો પણ ઢોળાય નહિ છેક સુધી
પંખી પણ ગાય નહિ સભાખંડો ગાજી ઊઠે ત્યાં સુધી
હજુ હમણાં જ જે અંતરમાં હતું, સ્તનોની વચ્ચોવચ
કીડીની મધ્યમાં, હથેળીમાં, હોઠમાં, પગના
અંગૂઠાને ચૂસતું
તેય હોમાઈ જાય, તણાઈ જાય, કાળમુખા
વિચારોમાં ભટકાઈ જાય
જે કંઈ આવી મળ્યું
આપોઆપ જાગી ગયું
અજાણતાં જ પવન બની લહેરી ઊઠ્યું
કાને કાને રણકી ઊઠી
રસ્તો થઈ પાંગરી ઊઠ્યું
તેય વેરાઈ જાય
પાણી બની પ્રસરી જાય —
જે કંઈ છે તે સાવ આવું
ક્ષણે ક્ષણે ફૂટી જાય
*
ત્યાં સુધી નહીં
અહીં સુધી આવ
ઊતરી જા અંતરની આરપાર
વીંધી નાખ રહ્યાંસહ્યાં નિશાનો –
અહીં સુધી નહીં
છેક સુધી આવ
તોડી નાખ, ફોડી નાખ
આકાશને, અગ્નિને
માટીને
રૂપ ગંધ સ્પર્શને
ભૂંસી નાખ –
અહીં નહીં
ત્યાં નહીં
બધે જ ફેલાઈ જા
દોડી આવ
અહીં ત્યાં બધેથી
છેક સુધી
દોડી આવ.
‘pranayni pan tripti thati nathi,
pranayni abhilash jati nathi ’
kant
ek shakyata tara hothni hoy chhe, hanmeshan,
je khulta ja hoy chhe, aawta jata hoy chhe
ane jane prweshwa mate ja hoy chhe
biji tari
tun ek ashakya ghatna bani awatre, pachhi
halechale mansoni jem
tane sparshun ke waDhun ke khedanmedan kari nakhun
to pan bhoot bani sawar thai jay
manman, sharirnan angeangman
kan to jadugar
kan to
chuDel
kan to sakhi ke pachhi gerhajar –
ek shakyata hanmeshan andhapo lawi deti
akheakhi tane bas bharkhi jawa
jhankhnana tapman bali deti
churechura kari
phangolti
jatne wikhuta paDi
waDhi leti
ek shakyata, tun, hanmeshan
ek wichar chhe mane tara sudhi lai jato
joke wachman ja bharkhi jato –
pahelan akash, pachhi ghar
pachhi jhaD pan desh ane wesh
pachhi hath ane pag
haDpi jato –
ek swapn chhe taran stnonun
janitan, phari phari pidhelan
joke wachman sarki jatan
pahelan sawar, pachhi sanj
pachhi chare pas
wali jatan –
latki jatan –
ek jhankhna chhe
taraman purepura santai jawani
*
je kani chhe to adhurun
taDko pan Dholay nahi chhek sudhi
pankhi pan gay nahi sabhakhanDo gaji uthe tyan sudhi
haju hamnan ja je antarman hatun, stnoni wachchowach
kiDini madhyman, hatheliman, hothman, pagna
anguthane chusatun
tey homai jay, tanai jay, kalamukha
wicharoman bhatkai jay
je kani aawi malyun
apoap jagi gayun
ajantan ja pawan bani laheri uthyun
kane kane ranki uthi
rasto thai pangri uthyun
tey werai jay
pani bani prasri jay —
je kani chhe te saw awun
kshne kshne phuti jay
*
tyan sudhi nahin
ahin sudhi aaw
utri ja antarni arpar
windhi nakh rahyansahyan nishano –
ahin sudhi nahin
chhek sudhi aaw
toDi nakh, phoDi nakh
akashne, agnine
matine
roop gandh sparshne
bhunsi nakh –
ahin nahin
tyan nahin
badhe ja phelai ja
doDi aaw
ahin tyan badhethi
chhek sudhi
doDi aaw
‘pranayni pan tripti thati nathi,
pranayni abhilash jati nathi ’
kant
ek shakyata tara hothni hoy chhe, hanmeshan,
je khulta ja hoy chhe, aawta jata hoy chhe
ane jane prweshwa mate ja hoy chhe
biji tari
tun ek ashakya ghatna bani awatre, pachhi
halechale mansoni jem
tane sparshun ke waDhun ke khedanmedan kari nakhun
to pan bhoot bani sawar thai jay
manman, sharirnan angeangman
kan to jadugar
kan to
chuDel
kan to sakhi ke pachhi gerhajar –
ek shakyata hanmeshan andhapo lawi deti
akheakhi tane bas bharkhi jawa
jhankhnana tapman bali deti
churechura kari
phangolti
jatne wikhuta paDi
waDhi leti
ek shakyata, tun, hanmeshan
ek wichar chhe mane tara sudhi lai jato
joke wachman ja bharkhi jato –
pahelan akash, pachhi ghar
pachhi jhaD pan desh ane wesh
pachhi hath ane pag
haDpi jato –
ek swapn chhe taran stnonun
janitan, phari phari pidhelan
joke wachman sarki jatan
pahelan sawar, pachhi sanj
pachhi chare pas
wali jatan –
latki jatan –
ek jhankhna chhe
taraman purepura santai jawani
*
je kani chhe to adhurun
taDko pan Dholay nahi chhek sudhi
pankhi pan gay nahi sabhakhanDo gaji uthe tyan sudhi
haju hamnan ja je antarman hatun, stnoni wachchowach
kiDini madhyman, hatheliman, hothman, pagna
anguthane chusatun
tey homai jay, tanai jay, kalamukha
wicharoman bhatkai jay
je kani aawi malyun
apoap jagi gayun
ajantan ja pawan bani laheri uthyun
kane kane ranki uthi
rasto thai pangri uthyun
tey werai jay
pani bani prasri jay —
je kani chhe te saw awun
kshne kshne phuti jay
*
tyan sudhi nahin
ahin sudhi aaw
utri ja antarni arpar
windhi nakh rahyansahyan nishano –
ahin sudhi nahin
chhek sudhi aaw
toDi nakh, phoDi nakh
akashne, agnine
matine
roop gandh sparshne
bhunsi nakh –
ahin nahin
tyan nahin
badhe ja phelai ja
doDi aaw
ahin tyan badhethi
chhek sudhi
doDi aaw
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી કવિતાચયન (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 44)
- સંપાદક : રમણ સોની
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 1998