રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
રાજુ સોલંકી
તારું ધાવણ મારો અમીઝરો
મા, તને ડાકણ નહીં કહું.
માફ કરી દઈશ એમને જે તને તરછોડીને ચાલ્યા ગયા ડૉલરિયા દેશમાં
એમના શ્નેત ધવલ સૂટની, ચમકતા બૂટની, લગીરે ઈર્ષ્યા નહીં કરું.
વ્હાઇટ હાઉસની શીતળ છાયા એમને મુબારક.
સાદ પડશે તારો પહેલો હોંકારો હું દઈશ
ભૂલી જઈશ માથે મેલું ઊંચકતી મારી ગર્ભવતી પત્નીને.
ઓતરાચીતરાના તાપમાં વાંકો વળી ખેતરો ખૂંદતા મારા બાપને.
માથે અત્યાચારોની સગડી લઈને હિજરત કરતાં મારા બાંધવોને.
ભૂલી જઈશ સઘળું, નહીં ઉચ્ચારું એકેય હરફ
તારી લાજ લાખેણી મા.
વિસ્થાપિત થઈશ જંગલો ને ખીણોમાં, શહેરની સડકો પર.
બાંધવા દઈશ એમને મારી છાતી પર
સરદાર સરોવરો ને શોપિંગ સેન્ટરો. ઍમ્યુઝમેન્ટ પાર્કો ને અભયારણ્યો
તને ઓછું આવવા નહીં દઉં, મા.
ભલે તેં દગોવંચો કર્યો મારી ને એની વચ્ચે.
એ મારો ભાઈ, મારો બાપ, મારો માલિક, મારો અન્નદાતા,
એનું ખાસડું મારા મોઢામાં.
એના મૂત્તરે ઝળહળો તારાં સચિવાલયો, સંસદો ને સર્વોચ્ચ અદાલતો
યાવત્ચંદ્રદિવાકરો.
હું ચડીશ દરેક કારગીલ જંગમાં
દેશભક્તિના ક્રોસ પર
તારી ધૂળને મારા અછૂત લોહીની સલામ!
મા, તને ક્યારેય ડાકણ નહીં કહું?
સ્રોત
- પુસ્તક : મશાલ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 50)
- પ્રકાશક : જાતિ નિર્મૂલન સંકલન સમિતિ, અમદાવાદ
- વર્ષ : 1987