
હું
દરિયાના જળરાશિમાં
હલબલતો વિસ્તાર.
પવનની ગલીપચીનાં
ગતિશીલ શિલ્પોને
મેં નકાર્યાં નથી.
ને
ચંદ્રના શીતલ લેપોથી
આકાશને પલાળી નાખ્યું છે.
ટેકરીઓની
ઉત્ફુલ્લ છાતીની છાયાઓથી
ટકરાયો છું
ને પર્વતની
પ્રલંબ કાયાઓ સાથે
મૈથુનમગ્ન બન્યો છું.
કાંઠા-ખડક પર
જાળ નાખી,
ઈશ્વર ઊંઘી ગયો છે;
હું
એને જગાડું છું.
hun
dariyana jalrashiman
halabalto wistar
pawanni galipchinan
gatishil shilpone
mein nakaryan nathi
ne
chandrna shital lepothi
akashne palali nakhyun chhe
tekrioni
utphull chhatini chhayaothi
takrayo chhun
ne parwatni
prlamb kayao sathe
maithunmagn banyo chhun
kantha khaDak par
jal nakhi,
ishwar unghi gayo chhe;
hun
ene jagaDun chhun
hun
dariyana jalrashiman
halabalto wistar
pawanni galipchinan
gatishil shilpone
mein nakaryan nathi
ne
chandrna shital lepothi
akashne palali nakhyun chhe
tekrioni
utphull chhatini chhayaothi
takrayo chhun
ne parwatni
prlamb kayao sathe
maithunmagn banyo chhun
kantha khaDak par
jal nakhi,
ishwar unghi gayo chhe;
hun
ene jagaDun chhun



સ્રોત
- પુસ્તક : ખખડતી ખેંચે કવિતા કોણ? (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 28)
- સર્જક : લાભશંકર ઠાકર
- પ્રકાશક : ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી
- વર્ષ : 2005