ક્ષિતિજ સુધી લંબાયેલા મારા બન્નેય હાથ
સરક્યે જતું સંતરું પકડવા
વલખી રહ્યા છે.
જ્યાં કશે, જે કંઈ જરી, જેવો મળે તેવો જ
મારે આ પૃથ્વીનો ગર ચાખવો છે.
નાની ટચુકડી આંગળીમાં રસછલકતું
મબલખ પડેલા સંતરાના ઢગ જેવું
બાળપણ
ઊંઘમાં ટપક્યા કરે છે.
હાથ વલખ્યા કરે છે.
પૃથ્વી સરક્યા કરે છે.
હાથ લંબાવતો, કેડે મરડાતો
તણાઈને તૂટતો
તૂટી તૂટીને તણાતો
ઝીંકાઉ છું ક્ષિતિજ સુધી.
દૂર
ક્ષિતિજ સુધી
લંબાયેલા મારા બન્નેય હાથ પાછા ફરે છે
ખુરશીના હાથા બની બેસી રહે છે.
kshitij sudhi lambayela mara banney hath
sarakye jatun santarun pakaDwa
walkhi rahya chhe
jyan kashe, je kani jari, jewo male tewo ja
mare aa prithwino gar chakhwo chhe
nani tachukDi angliman rasachhalakatun
mablakh paDela santrana Dhag jewun
balpan
unghman tapakya kare chhe
hath walakhya kare chhe
prithwi sarakya kare chhe
hath lambawto, keDe marDato
tanaine tutto
tuti tutine tanato
jhinkau chhun kshitij sudhi
door
kshitij sudhi
lambayela mara banney hath pachha phare chhe
khurshina hatha bani besi rahe chhe
kshitij sudhi lambayela mara banney hath
sarakye jatun santarun pakaDwa
walkhi rahya chhe
jyan kashe, je kani jari, jewo male tewo ja
mare aa prithwino gar chakhwo chhe
nani tachukDi angliman rasachhalakatun
mablakh paDela santrana Dhag jewun
balpan
unghman tapakya kare chhe
hath walakhya kare chhe
prithwi sarakya kare chhe
hath lambawto, keDe marDato
tanaine tutto
tuti tutine tanato
jhinkau chhun kshitij sudhi
door
kshitij sudhi
lambayela mara banney hath pachha phare chhe
khurshina hatha bani besi rahe chhe
સ્રોત
- પુસ્તક : આપણી કવિતાસમૃદ્ધિ (ઉત્તરાર્ધ) (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 410)
- સંપાદક : ચન્દ્રકાન્ત ટોપીવાળા
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 2004