[મરાઠી કવિતા]

જુવાન દોસ્તો!

શા માટે માગો છો માર્ગદર્શન?

શબ્દકોશનું કદ વધારનારા

અને ભાષાને અકાળે વૃદ્ધ કરનારા

આ શબ્દોથી

સાવધ રહો!

અમારા ધોળા વાળથી ફસાશો નહીં :

તેનો રાખવો જોઈએ એટલો જ મલાજો રાખો

બાકી તમારો રસ્તો તમે જ શોધો.

અમે પુષ્કળ ઉનાળા-ચોમાસા જોયા–

કબૂલ.

પણ, ખરે જ

તેનું શ્રેય ઋતુચક્રોને જ.

ખૂબ રખડ્યા-

પણ એથી અમને અચૂક માર્ગ

મળ્યો જ એમ કહેવાય?

નો...નો...નો...દોસ્તો;

ભળતી જ ગેરસમજ કરશો નહીં.

તે તમને પરવડશે નહીં.

અમને પૂછશો, તો હવે,ગેરસમજ સિવાય

બીજું નંદનવન અમને મળ્યું જ નથી.

અરે, કરમાઈ ગયેલા અમારી પાસે

હોઈ હોઈને શું હોય?

પરાભવ અને નિરાશાની એક પ્રદીર્ઘ ગાથા!

પણ દોસ્તો,

તમે જુવાન છો.

તારુણ્યને પરાભવ અને નિરાશા : આ વસ્તુ

અપરિચિત જ હોય છે.

અરે, પ્રકાશે કદીયે અંધારું જોયું હોય છે, ખરું?

લોક કંઈ પણ કહે

જેને હવે કોઈ માર્ગ રહ્યો નથી

અને જે ગતિહીન બનેલા છે

તેમને માર્ગદર્શન પૂછવાનો તમને

અધિકાર જ નથી!