લીલા છે મોર, કાળી વાદળી રે,
એક વાર ઊભાં રો’ રંગવાદળી!
વરસ્યા વિણ શાને વહ્યાં જાવ રે,
એક વાર ઊભાં રો’ રંગવાદળી!
ઝૂરે બપૈયા ઝૂરે ઝાડવાં રે – એક વાર.
તરસ્યાં નદીઓ તે કેરાં તીર રે – એક વાર.
ઝાઝા દા’ડાના દીધા વાયદા રે – એક વાર.
બેઠાં આશાએ બાર માસ રે – એક વાર.
ઊંચા આકાશની અટારીએ રે – એક વાર.
ઊભાં શાને વિખેરી વેણ્ય રે – એક વાર.
ઓઢી છે ઇંદ્રધનુ-ઓઢણી રે – એક વાર.
મેલ્યા બે છેડલા ઢળંત રે – એક વાર.
આષાઢી બીજની આડ્યો કરી રે – એક વાર.
તારાની ટીલડી લલાટ રે – એક વાર.
કાંડે તે વીજ કેરી કાંકણી રે – એક વાર.
વાદળગંગાનો ગળે હાર રે – એક વાર.
ઝાઝા તે કાળની વિજોગણી રે – એક વાર.
કાઢો છો કોને કાજ દોટ રે – એક વાર.
જળ રે દેવીની તમે દીકરી રે – એક વાર.
દાદા રૂડા તે રવિ ભાણ રે – એક વાર.
જનનીની પ્રીત ક્યમ વિસર્યાં રે- એક વાર.
દાદાના તાપ શેં સે’વાય રે – એક વાર.
આવો આકાશની અધીશ્વરી રે – એક વાર.
પૃથ્વીનાં પંખીડાં પોકારે રે – એક વાર.
ટાંપીટાંપીને મોર ટૌકીઆ રે – એક વાર.
આવો અમીની ભરેલી બેન રે – એક વાર.
(અંક ૫૫)
સ્રોત
- પુસ્તક : કુમાર : પ્રથમ વીસીનાં કાવ્યો (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 24)
- પ્રકાશક : કુમાર કાર્યાલય લિમિટેડ
- વર્ષ : 1991