કાં?

કાં?

પ્રભાતમાં ઝાકળની કીકીમાં

જોઉં તમારું સ્મિત શ્વેત-શુભ્ર...

અશબ્દ એ, આ નભ-લાલીમામાં,

મ્હોરી ઊઠે ઓષ્ઠ-શુ લાલ-લાલ

બપ્પોરના આતપમાં વિલોકું

રોષે ભરેલી તવ આંખને પ્રિયે!

વ્યાપી રહે કંપન વાયુમાં, તવ

ધ્રૂજી રહે અંગુલિ-ઓષ્ઠ જાણે.

રિસાઈને તેં લીધ ફેરવી મુખ,

સમીપ આવી સ્પરશું કપોલ...ને

ચૂઈ પડે આંખ... રતાશ ચૂમી લૌં

જાણે – વિલોકું જવ આર્દ્ર સંધ્યા...

તમે બધે આમ વસી રહો કાં?

વિયોગની તો તક એક દો, પ્રિયે?

Ka?