રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
જયન્ત પાઠક
1
પ્રિય લો, મેં તમારાથી વાળી લીધું મન –
હવે તો નિરાંત? નહીં વિરહ, મિલન;
સંબંધના સૂતરને સ્થળે સ્થળે ગાંઠ,
ફગાવી જ દીધો દોર, ફગાવ્યું વસન
રંગબેરંગી, પ્હેરી લીધું ચીવર નિ:સંગ;
ગલી ભણી નહીં, હવે ઊલટો જ પંથ!
પાછું વળી જોવાનું ના તમારે કે મારે,
વાતનો સરસ, કેવો આવી ગયો અંત!
એકમેકને અજાણ એમ ધારે ધારે
ફરવું સંભાળી, મળવું ન મઝધારે;
રખે પેલો પ્રેમ પાછો આવી છાનોમાનો
બાંધી લિયે આપણને પાકા કોઈ તારે.
વરસી વરસી પ્રિય વેરાયું વાદળ,
રહ્યુંસહ્યું છતમાંથી હવે ગળે જળ.
2
જળની તે બીજી કઈ હોય સ્થિતિ-ગતિ!
ગળી જવું, ઢળી જવું, સુકાવું રૂંધાઈ
તડકાથી ડરી, જવું ભીતરે સંતાઈ
ફૂટવું તો બીજા રૂપે : તૃણ-વનસ્પતિ.
હવે પ્રિય પાણી મિષે પ્રેમની તે વાત
કરી કરી શાને વ્હોરી લેવો રે સંતાપ!
ગળી ગયું; ઢળી ગયું, ગયું જે સુકાઈ
તેની પછવાડે હવે હરણશા ધાઈ
પામવાનું કશું! હોય રણ ને ચરણ –
એ સિવાય મિથ્યા અન્ય સઘળું સ્મરણ.
ખરી જાય તારો અને ઝબકી ગગન
જોઈ લિયે જરા – પછી મીંચી લે નયન.
એમ અમે વાળી લીધું તમારાથી મન
આંખથી વિખૂટું જેમ એક અટુલું વન.
સ્રોત
- પુસ્તક : વગડાનો શ્વાસ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 125)
- સંપાદક : સુરેશ દલાલ
- પ્રકાશક : નવભારત સાહિત્ય મંદિર
- વર્ષ : 2003
- આવૃત્તિ : પુનર્મુદ્રણ