રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
મોગરો
mogro
બલવંતરાય ઠાકોર
બલવંતરાય ઠાકોર
પ્રિયે, તુજ લટે ધરૂં ધવલ સ્વચ્છ આ મોગરો,
નહીં નિકટ એથિ પર્સહક આ સમે માહરો.
બને ચકિત? ના, ખરૂં જ કહું, –ના, દયા ના સહૂં!
કયાં વચન શોધું? આ જિગર ખોલિ દેવા ચહું.
કુટુંબ વચમાં સુરક્ષિત ઉગી, ન જગ જાણતી,
સુકોમલ પવિત્ર મૂર્તિ, મુજ એક દેવી છતી!
નિહાળ દલ મોગરે, મુજ ઉરે પડો એટલાં!
અને કહ્યું શિ રીત જાય, સખિ મ્લાન એ કેટલાં!
‘દુરીત’ ‘અપરાગ’ ‘મોહ' વચનો સુણ્યાં તો હશે;
કરે મલિન કેટલું ઉર ન તૂં કદા જાણશે.
પરંતુ પ્રિય દેવિ તૂં ઉતરિ હાથ મુજ સાહવા,
–જરા ધિરજ! જરા વખત! તલસું પોત પ્રકટાવવા:
દલેદલ વિશુદ્ધ આ કચ વિશે દિપે મોગરો,
દલેદલ ઉજાળું આ ઉર, –પછી જ હું તાહરો.
સ્રોત
- પુસ્તક : આપણાં સોનેટ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 83)
- સંપાદક : ચન્દ્રશંકર ભટ્ટ
- પ્રકાશક : આદર્શ પ્રકાશન
- વર્ષ : 2007
- આવૃત્તિ : 5