‘તાંબાલોટો ભરી તુલસીને પાણી પાયું ખરું કે?
જોજો પાછું ભૂલી નવ જતા વ્યર્થ જંજાળ આડે!
રે'શે મારાં તુલસી તરસ્યાં, પાંદડાં ઓસવાશે.
એકેય ના પરણ ચૂંટજો જીવતું છોડવેથી;
કૂંડામાં જે ખરી-ગરી પડ્યાં હોય તે માત્ર લેજો;
રાજી રે'શે પ્રભુ, ઝળહળશે દીપ સૌભાગ્યનો યે.’
નિત્યે માના મુખથી સ્ત્રવતા શબ્દ ભીના ભરેલા;
વૃંદા-વિષ્ણુ-પરિણય લિયે કાર્તિકે ધન્યતાથી.
ધ્રૂજે દીવો, અરવ કણસે ખંડ, લંબાય ઓળા;
મૂગું મૂગું ધસી રહ્યું કશું ભક્ષી લેવા પિતાને
સૂતેલા જે ક્ષીણ થઈ; બધે ડૂસકાં કૈં થીજેલાં.
અર્ધા ખુલ્લા જનકમુખમાં કંપતે હાથ માતા
મૂકે લીલું પરણ તુલસીનું ભીડી હોઠ સૂકા
આયુષ્ય જે ઉર સીંચી ઉછેરેલ તે છોડ કેરું!
‘tambaloto bhari tulsine pani payun kharun ke?
jojo pachhun bhuli naw jata wyarth janjal aaDe!
reshe maran tulsi tarasyan, pandDan oswashe
ekey na paran chuntjo jiwatun chhoDwethi;
kunDaman je khari gari paDyan hoy te matr lejo;
raji reshe prabhu, jhalahalshe deep saubhagyno ye ’
nitye mana mukhthi strawta shabd bhina bharela;
wrinda wishnu parinay liye kartike dhanytathi
dhruje diwo, araw kanse khanD, lambay ola;
mugun mugun dhasi rahyun kashun bhakshi lewa pitane
sutela je ksheen thai; badhe Duskan kain thijelan
ardha khulla janakamukhman kampte hath mata
muke lilun paran tulsinun bhiDi hoth suka
ayushya je ur sinchi uchherel te chhoD kerun!
‘tambaloto bhari tulsine pani payun kharun ke?
jojo pachhun bhuli naw jata wyarth janjal aaDe!
reshe maran tulsi tarasyan, pandDan oswashe
ekey na paran chuntjo jiwatun chhoDwethi;
kunDaman je khari gari paDyan hoy te matr lejo;
raji reshe prabhu, jhalahalshe deep saubhagyno ye ’
nitye mana mukhthi strawta shabd bhina bharela;
wrinda wishnu parinay liye kartike dhanytathi
dhruje diwo, araw kanse khanD, lambay ola;
mugun mugun dhasi rahyun kashun bhakshi lewa pitane
sutela je ksheen thai; badhe Duskan kain thijelan
ardha khulla janakamukhman kampte hath mata
muke lilun paran tulsinun bhiDi hoth suka
ayushya je ur sinchi uchherel te chhoD kerun!
સ્રોત
- પુસ્તક : શબ્દનું સાત ભવનું લેણું છે (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 145)
- સંપાદક : રવીન્દ્ર પારેખ
- પ્રકાશક : ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી
- વર્ષ : 2009