રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
(પૃથ્વી)
પ્રશાંત દરિયો અહીં ઘૂઘવતો રહી છંદમાં
અવાક તરુઓ ચૂમે; નીતરવા જરી ભેજથી;
હવા હીંચકતી રહે પકડી પર્ણસંધાનને
વિરાટ જળસેજમાં અગન પીડને ઠારવા,
પડે ક્ષિતિજ-રેખથી સૂરજ બ્હાવરો વ્યોમથી.
ઘડીકભર પૃથ્વી થૈ અડવી તેજ-શૃંગારથી;
તહીં પલકવારમાં અવનિ-રૂપ શંગારવા,
અધીર શશી ઊગતો મધુર તેજના કોડિયે.
લઈ નુપૂર શબ્દના નીરવ મંદિરે નાદથી,
અનાદિ ધ્વનિ ચેતવે વિમળ જ્યોતની આરતી.
ઝીલે સુરભિ તેજની મન અને ત્વચા હર્ષથી;
કશું ભીતર ઝળહળે, રણઝણે નરી ઝાલરી.
નિસર્ગ મહીં ઓગળી ગયું શરીર મારું અને
મળી ઝલક એમના હૂબહૂ વૈભવી રૂપની.
સ્રોત
- પુસ્તક : તેજવલયનાં તીર્થ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 32)
- સર્જક : જયેશ ભટ્ટ
- પ્રકાશક : પોતે
- વર્ષ : 2008