રીસ

રીસ

તમે આવ્યા મારે નગર, ઘરને આંગણ પિયા,

અને મેં મૂર્ખીએ રીસની રગમાં શબ્દ સરખો

કહ્યોના પ્રીતિનો, ખબર સહુની જેમ જ પૂછી;

તમે ચાલ્યા, સૌની જ્યમ દઈ દીધી મેં પણ વિદા.

ક્ષમા, વ્હાલા મારી રીસનું કંઈયે કારણ ન'તું,

સ્વભાવે તીખી તે જરી જરીમાં વાંકું પડતું;

હવે આ હૈયું તે નથી વશ મને–સાચું કહું છું,

છતાં વ્હાલા, મારા મનની કહી દૌં વાત તમને?

તમે પાસે આવી રીસનું હત જો કારણ પૂછ્યું;

બધાંથી સંતાડવું નયનનીર જો હોત જ લૂછ્યું

તમારા રૂમાલે, લગીર ભજી એકાન્ત, ટપલી

ધીમે મારી ગાલે કહ્યું હત : અરે ચાલ પગલી

હું લેવા આવ્યો છું, નીકળ ઝટ છોડી ઘર-ગલી–

સજીને બેઠી'તી; તરત પડી હું હોત નીકળી.

Rees