રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
થોડે સુધી જ પુર, ઈંટચણ્યાં મકાન,
તેને અડી પછી પડ્યું નર્યું આસમાન
થોડે સુધી જ પદચિહ્નિત માર્ગ, ને પછી
નિશ્ચિહ્ન અસ્લુસૂલ ગાઢ વનો તૃણશ્રી!
થોડે સુધી જ વસતિ, કૃષિ, ચૌટું, દેવળ;
તેના પછી નરી પહાડી અને સમંદર!
આ આટલી જ ઇતિહાસની પોપડી; નીચે
જૂનો પ્રવાહી ગ્રહ એ જ હજી ઊનો ઊનો!
ને કાળ કાઢી શકું જો ઘડિયાળ બ્હાર તો
—તો એ જ આદ્ય શ્વસતો ખીણમાં, ગુહામાં;
આ આટલે લગી જ શબ્દખલેલ શૂન્યમાં,
તેના પછી નિરવધિ નર્યું મૌન નિસ્તલ.
થોડે સુધી જ રુધિરે હજી સભ્યતા-નય,
સ્પદે નીચે પરમ વિસ્મય આદ્યનો લય!
(ર૭-૬-૬પ)
સ્રોત
- પુસ્તક : ઉશનસ્ સમસ્ત કવિતા (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 378)
- સર્જક : ઉશનસ્
- પ્રકાશક : કવિશ્રી ઉશનસ્ અમૃત મહોત્સવ સન્માન સમિતિ
- વર્ષ : 1996