પ્રશ્ન

પ્રશ્ન

‘છે મારું કો અખિલ જગમાં?’ બૂમ મેં એક પાડી :

ત્યાં તો પેલી ચપળ દીસતી વાદળી જાય ચાલી,

દોડ્યો વ્હેળો વહનગીતમાં પ્રશ્ન મારો ડુબાવી,

ને આ બુઢ્ઢો વડ પણ નકારે જ માથું હલાવી.

સુણ્યા સાથે ગિરિય પડઘા પાડીને ફેંકી દેતો

બીજા પ્હાડો તણી કુહરમાં વેણ, હૈયે ન લેતો.

તારા લાગે બધિર, વીજળી પૂછવા દે જ છે ક્યાં?

ત્યાં પૃથ્વીનાં સ્વજન તણું તો નામ લેવું પછી કાં?

છેલ્લે પૂછ્યું રુધિરઝર પાણીપોચા હયાને :

‘વ્હાલા, તું તો મુજ રહીશ ને? છો જગે કો ન મારું.’

ને એ દંભી શરમ તજી ક્હે : ‘તું ન માલેક મારો,

હું તારામાં વસું અવર કાજે.’ – ખિજાયો, વિચાર્યું :

બીજાં કાજે વસતું મુજમાં?! તો મદર્થે બીજામાં

હૈયા વાસો નહિ શું વસતાં કૈં હશે સ્નેહભીનાં?

(ઑગસ્ટ ૧૯૩૦)

prashna