hwe tun - Sonnet | RekhtaGujarati

રેખ્તા ગુજરાતી ઉત્સવ - 5 જાન્યુઆરી: વડોદરા | 11 જાન્યુઆરી: મુંબઈ | 19 જાન્યુઆરી: ભાવનગર - ફ્રી રજિસ્ટ્રેશન કરો

રજિસ્ટ્રેશન કરો

તમે પ્હેલાંવ્હેલાં મુજ સમય મોંઘો બની અહીં

વહી આવ્યાં ત્યારે જડ પથર હું ઉંબર હતો

પડેલો દ્વારેઃ ત્યાં કુસુમ સરખાં કંકુપગલાં

અડ્યાં; જાગી ઊઠયો તરત થઈને મોર કલગી

જઈ બેઠો સાખેઃ પછી નીરખું તો તોરણ તમે

રહ્યાં મ્હેકી,.... પાછો હું સરકી જઈ કુંજર સમ

થયો પાણિયારું… ઉતરડ બની તામ્રવરણી

ઊગી મો’રી ઊઠ્યાં, ઝગુંમગું થઈ ચોક ટહુક્યો.

વલોણું, સાંબેલું, જલ-સભર બેડું, વળગણી,

તવી, ચુલો, ઘંટી, વળી દહીંની દોણી, નિસરણી.

બધાંની વચ્ચે તું ઊજળું ઊજળું છાપરું થઈ

ઠરે વ્હેલાં તો ઊતરી ગઈ લૂખા લીંપણમાં....

હવે તું લોહીમાં હલચલી પછી લિસ્સું સરતી

ચિતા બે આંખોની નિત સળગી ચિત્કાર ભરતી.

સ્રોત

  • પુસ્તક : આપણી કવિતાસમૃદ્ધિ (ઉત્તરાર્ધ) (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 420)
  • સંપાદક : ચન્દ્રકાન્ત ટોપીવાળા
  • પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
  • વર્ષ : 2004