રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
મને થતું
Mane Thatu
જયન્ત પાઠક
જયન્ત પાઠક
ન રૂપ, નહિ રંગ, ઢંગ પણ શા અનાકર્ષક!
નહીં નયન વીજની ચમક, ના છટા ચાલમાં,
ગુલાબ નહીં ગાલમાં; નીરખી રોજ રોજે થતું :
કલા વિરૂપ સર્જને શીદ રહ્યો વિધિ વેડફી!
અને નીરખું રોજ મોહક સુરેખ નારીકૃતિ:
પડ્યે નયનવીજ જેની ઉરઅદ્રિ ચૂરેચૂરા
ઢળે થઇ, અને વિરૂપ જડ નારીનો હું પતિ
અતુષ્ટ, દઈ દોષ ભાગ્યબલને વહંતો ધુરા.
વહ્યા દિન, અને બની જનની એ શિશુ એકની
ઉમંગથી ઉછેરતી લઘુક પ્રાણના પિણ્ડને;
અને લઘુક પિણ્ડ-જીવનથી ઊભરાતું શિશુ
થતું ઘૂંટણભેર, છાતી મહીં આવી છુપાય ને.
હસે નયન માતને નીરખી નેહની છાલક;
તને અગર ચાહવા બની શકાય જો બાલક!
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી સૉનેટ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 59)
- સંપાદક : ડૉ. મણિલાલ હ. પટેલ, ડૉ. દક્ષેશ ઠાકર
- પ્રકાશક : પાર્શ્વ પબ્લિકેશન
- વર્ષ : 2000