રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
ખાલીપો ઘૂમરાય!
khaaliipo ghumraay!
જિતેન્દ્ર કા. વ્યાસ
જિતેન્દ્ર કા. વ્યાસ
ઊલ્યો આખો અવસર રૂડો, ચૉરીને ચાર ફેરે
ધોળે દા'ડે રૂપ રસળતું હાય! ચોરાઈ ચાલ્યું!
પૈ સિંચાયાં, લઈ મુજ મતા વેલડું હાય! હાલ્યું
આઘે આઘે. ડમરી ધૂળની ઊડીને આંખ ઘેરે!
વોળાવી પાદર, સ્વજન પાછાં વળ્યાં, ઘેર આવ્યાં
ને છૂટ્યાં તોરણ ફરકતાં, માંડવો છૂટી જાય!
ગાંઠો જે જે છૂટતી નહિ તે સર્વ તોડી નખાય
કાથીકેરી, નિજ પતિ-ઘરે આજ 'એ' તો સિધાવ્યાં!
ને ઊભો હું નીરખું સઘળું, પાળિયા શો અવાક!
શબ્દો 'એ'ના સતત પડઘાતા હજી સંભળાય :
મેળામાં 'લ્યા, મુજ પકડિયો હાથ ના છૂટી જાય.
જોજે છોરા, ઊતરી નવ જાયે બધો રંગ-છાક.
આજે એવો ગણું છું નિજને ઢોલ, દાંડી પિટાય
તોયે ગાજે સૂર નહિ, મહીં ખાલીપો ઘૂમરાય!
સ્રોત
- પુસ્તક : ભમ્મરિયું મધ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 85)
- સર્જક : જિતેન્દ્ર કા. વ્યાસ
- વર્ષ : 1982