ચલો મન, ચલો!

ચલો મન, ચલો!

ચલો મન ચલો! ભરો કદમ! માર્ગમાં આમ કાં

ગમે અટકવું અરે લઈ ગણી ‘અઠે દ્વારકા’?

કઠે પગ? ભલે કઠે! અધિક દાબ – પંપાળ શી?

પ્રતીતિ તુજ હો – ‘નથી જ તુજ દ્વારકા હ્યાં વસી.’

સુંવાળી સુખસેજ શું ગણવી ધૂળ – આળોટને?

સિંહાસન સુવર્ણનાં ગણી લીધાં શું તેં પથ્થરે?

સુખાર્દ્ર અનિલોર્મિ રુક્ષ પવને તને સાંપડી?

હૂંફાળી સગડી શું જીવનની અંધ આંધી ઘડી?

ઘડી અધઘડી સુમન્દ સરવા કરો કાન, ઓ

સદા નવું સુણો સુદૂર ગતિગાન સિન્ધુનું;

ઘડી અધઘડી ઉઘાડી અદબીડિયાં લોચન

દિશે દિશ વિરાજતાં નવનવાં પિયો દર્શન.

ચલો મન, ચલો! વહો! વહનશીલતા જીવન!

વહો, વહનશીલને જ સુખસિન્ધુનાં મજ્જન.

chalo man, chalo!