રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
ચહું
chahun
દેવજી રા. મોઢા
દેવજી રા. મોઢા
તને દીકરી! આંહીં એવું બધું તે હતું દુઃખ શું,
જવું જ પડ્યું કે વછોડી ભર્યુંભાદર્યું આ ઘર?
ન મેં, જનનીએ ન, અન્ય સ્વજનેય ઊંચે સ્વર
ન વેણ કહ્યું ચોટ અંતર લગાડી જાયે અશું.
હૂંફાળ ફરતો રહ્યો જનની-હસ્ત તારે શિરે,
રહ્યો વહી વહાલ–સ્રોત મુજ નિત્ય તારા પ્રતિ;
વળી ઉભય બંધુની ભિંગની લાડલી તું અતિઃ
તું એકસરખી હતી પ્રિય બધે ઘરે-બાહિરે.
તું આંહીં નહિ તોય ટેવ-બળથી તને નામથી
પુકારી ઊઠું ને જઉં પડી બીજી ક્ષણે છોભીલો,
ફરી થઉં સભાન શીઘ્ર તું-અભાવથી, હું ઢીલો
પડું, ઉર-ડૂમો છૂટો મૂકી, ઝરી રહું આંખથી!
ચહું: ઝરી ઝરી ન થાય ઉર મારું ખાલીખમ,
રહે ઝરણ-સિક્ત તારી સ્મૃતિ નિત્ય લીલીછમ!
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી સૉનેટ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 64)
- સંપાદક : ડૉ. મણિલાલ હ. પટેલ, ડૉ. દક્ષેશ ઠાકર
- પ્રકાશક : પાર્શ્વ પબ્લિકેશન
- વર્ષ : 2000