andharun - Sonnet | RekhtaGujarati

પ્રવેશ્યું અંધારું પદતલ વીંધી સોય સરીખું

ચઢી ખાલી; થોડી ઝણ ઝણ, પછી ઘૂંટી પ્રસર્યું

નળાઓમાં આવ્યું, સીસું બની ગયું, ઘૂંટણ ચડયું

હવે બે જાંઘોને સજડ કરતું લોહ-ચૂડથી!

પડ્યું ઝાઝા વેગે ઉપર ચઢી આવી ઉદરમાં

ધસારે એનાથી સકલ અવકાશો ધમધમ્યા

બધા આખે આખ્ખા હલબલી ગયા પીઠમણકા

કલેજું ડૂબાડ્યું, યકૃતય ડૂબ્યું, આંતરડું યે!

ચઢ્યું છાતી આવી હૃદય કચડ્યું, ફેફસું તે

ગળે આવ્યું ત્યાંથી અસહ બળથી મસ્તકભર્યાં -

ઊંડાં પોલાણોમાં ત્વરિત અથડાયું ધડૂસથી.

ભર્યું મોં બેસ્વાદે ફટ દઈ તૂટ્યા કાનપડદા!

અને અંતે આવ્યું ઉપર ચઢી આંખે, તરત ત્યાં

કડાકો, અંધારું ઊડી ગયું કશા વીજઝટકે!

સ્રોત

  • પુસ્તક : ગુજરાતી કવિતાચયન 2009 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 11)
  • સંપાદક : રાજેશ પંડ્યા
  • પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
  • વર્ષ : 2012