રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
અધૂરપ
adhurap
વેણીભાઈ પુરોહિત
વેણીભાઈ પુરોહિત
નભનિલવટે લાખો આંખો સ્ફુલિંગ સમી તગે,
તિમિર છલકે ઘેરાં ઘેરાં ઉરે મધરાતને;
મુજ કુટિરનાં દ્વારો જૂનાં, અને અધઊઘડી
વિકલ દિલની આશા જેવી અવાવરુ બારીઓ.
પવન ખિડકી ખોલી નાખે, ઘડી પછી વાસતો,
તુજ સ્મરણ રે એવાં, જંપે ન આવનજાવને.
વિરહ ન ગમે કે સાન્નિધ્યે અરે ન ગમે, અને
કટુ નિમિષની બાળે પેલી પરસ્પર વેદના.
કલહજનમ્યાં આંસુ તારાં ચહું સહુ પી જવા,
મુજ હૃદયની ખારાશે એ ભલે ભળી ઊછળે.
ઉભય ધખીએ હૈયે હૈયે ચિરંતન લેટવા,
પણુ અણખ કો’ જાગે પાછી અને જનમે ઘૃણા.
મુજ પ્રણયને ઊંડે ઊંડે હશે છલના જ શું?
સ્વજન! નહિ તો આવું શાને? હશે ઋતવંચના?
સ્રોત
- પુસ્તક : દિપ્તી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 21)
- સર્જક : વેણીભાઈ પુરોહિત
- પ્રકાશક : વોરા ઍન્ડ કંપની
- વર્ષ : 1956