Aadimata ni Ek Anubhuti - Sonnet | RekhtaGujarati

રેખ્તા ગુજરાતી ઉત્સવ - 5 જાન્યુઆરી: વડોદરા | 11 જાન્યુઆરી: મુંબઈ | 19 જાન્યુઆરી: ભાવનગર - ફ્રી રજિસ્ટ્રેશન કરો

રજિસ્ટ્રેશન કરો

આદિમતાની એક અનુભૂતિ

Aadimata ni Ek Anubhuti

જયન્ત પાઠક જયન્ત પાઠક
આદિમતાની એક અનુભૂતિ
જયન્ત પાઠક

હું આવું છું પાછો, બહુ દિન પછી, ઘેર: વનમાં,

ઉતારી નાખું છું વસન પુરના સભ્ય જનનાં;

પહેરી લૌ લીલું પટ ઊડતું વાતા પવનમાં,

હું આદિવાસી શો ફરું અસલ વાતાવરણમાં.

ફૂલોમાં ઊંડેરો ઊતરી મધુ પીતો ચશચશી

રજોટાતો પાવા વિહગગણ કેરા બજવતો;

મહેકી માટીમાં વૃષભ મદીલો શૃંગ ઘસતો;

હું તાડોમાં ડોલું અસલિયતનો આસવ ઢીંચી.

સ્તનો શી ઘાટીલી અહીંતહીં ફૂટી ટેકરી પરે,

તૃણોના રોમાંચે તરવરતી, મારા કર ફરે,

સુંવાળી ને લીસી દ્રુત ઝરણજંઘાગીતલયે

ખીણોમાં ઊંડેરી ઊતરું રતિના ગૂઢ નિલયે.

પુરાણું મારું વન ઘર, નહીં છપ્પર ભીંતો;

અહીં અંધારાથી, શરમ મૂકીને, સૂર્ય ૨મતો.

(૨૬-૯-૧૯૭૦)

સ્રોત

  • પુસ્તક : ગુજરાતી સૉનેટ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 55)
  • સંપાદક : ડૉ. મણિલાલ હ. પટેલ, ડૉ. દક્ષેશ ઠાકર
  • પ્રકાશક : પાર્શ્વ પબ્લિકેશન
  • વર્ષ : 2000