રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
હળવેથી આવજો. મારી ભીતર એક સંગ્રહસ્થાન છે. શાંતિથી
ઊભી રહેજો. તમારો પોતાનો શ્વાસ સાંભળી શકો એટલી
શાંતિથી.
આ એક સંગ્રહસ્થાન છે. એમાં ભૂસું ભરેલી કોયલના કંઠમાં
થીજી ગયેલો ટહુકો છે અને પતંગિયાની ઝાંખી પડી ગયેલી
પાંખમાં રંગીન ઉડાઉડ ટૂંટિયું વળીને પડી છે,
શાંતિથી ઊભા રહેજો :
નજર માંડીને જોશો તો કબૂતરની ઘૂ ઘૂ ઘૂ-થી ફૂલેલી ડોક અને
ગભરુ સસલાની લાલ લાલ આંખમાં સિંહની ત્રાડનો
થરથરાટ જોઈ શકતો. ના, ના, ના, એની સામે બહુ વાર
જોયા ન કરશો. એ ફરી કદાચ ભયથી ફફડી ઊઠશે.
જુઓ પેલું હરણ...ઊછળતું-કૂદતું-દોડતું લાગે છે ને? પણ ના,
બરાબર જુઓ, એની ચંચળ ખરીઓ ખોડાઈ ગઈ છે ભોંયમાં
જડબેસલાક.
અને આ તરફ...ઓળખાય છે એ ચહેરો? એના હોઠ ફફડતા
લાગે છે? ના, ના, એને અડશો નહીં...
ભૂલી ગયા? આ એક સંગ્રહસ્થાન છે.
સ્રોત
- પુસ્તક : શૂન્યતામાં પૂરેલા દરિયાનો તરખાટ... (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 84)
- સંપાદક : ઉષા ઉપાધ્યાય
- પ્રકાશક : ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી
- વર્ષ : 2007