રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
કાગળ સદગુરુ લખે, જેના વિરલા છે વાંચણહાર.
જ્ઞાનવૈરાગ્યનો દેહ ધર્યો, માંહી જોગપણાનો જીવ;
ભક્તિ આભૂષણ પહેર્યા રે, એવો કોઈએક સેવક શિવ.
શીલરૂપી ખડિયો કર્યો, માંહી પ્રેમ તણી રુશનાઈ;
કલમ બુદ્ધિ સંતની રે, ત્યાં તો અદ્વૈત આંક ભરાઈ.
સૂરતનૂરતની દોરી લીટી, માંહી વિવેક તણી ઓળ;
વિચારી અક્ષર લખ્યા રે, તેમાં ઉતારી પાટણપોળ.
સમજણ કાનો માતરા રે, માયા ઉપર શૂન્ય;
તેમાં પરિપૂરણ બ્રહ્મ છે રે, ત્યાંહાં નહિ પાપ ને પુન્ય.
કોટિ કોટિ પંડિત પચી મૂઆ રે, પઢી પઢી વેદ પુરાણ;
તોયે અક્ષર એકે ન ઉકલ્યો રે, સરવે થાક્યા છે જાણસુજાણ.
અંધે તે અક્ષર વાંચિયા રે, બહેરે સુણી વાત;
મૂગે ચરચા બહુ કરી રે, તેની વેદ પૂરે છે સાખ.
જોગપણું જુગતે લહ્યું રે, મન મળી મંગળ ગાય;
વિચારી અક્ષર સૌ લખે રે, તોયે કાગળ કોરો કહેવાય.
અમરાપુરી નિજ ઘટમાં રે, ત્યાંહાં છે તેહનો વાસ;
કર જોડીને અખો કહે રે, એવા નિર્મળ હરિના દાસ.
સ્રોત
- પુસ્તક : અખાની કવિતા (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 208)
- સંપાદક : કીર્તિદા શાહ
- પ્રકાશક : સાહિત્ય અકાદમી
- વર્ષ : 2009