હું તો લળી લળી લાગું પાય
hun to lalii lalii lagun paay
દોલતરામ મહારાજ
Dolatram Maharaj

હું તો લળી લળી લાગું પાય, ઓળખાયો ગુરુએ આત્મા,
જેથી જરા-મરણ ટળી જાય, ઓળખાયો ગુરુએ આત્મા.
પાંચ ઇન્દ્રિય વશ કરી, ધર્યું અંતરમાં ધ્યાન,
ઇંગલા પિંગલા સાધતાં, ભૂલ્યો દેહનું ભાન...
પદમ આસન વાળિયાં, સુરતા શૂન્યમાં સમાય,
છ ચક્રો ફોડ કરી, અમને એક અલખ ભળાય...
સુરતા બેનને સાધતાં, પહોંચ્યા પરાની પાર,
કોટિ ચંદ્ર કોટિ સૂર્ય, થયો અનહદનો રણકાર...
વિના વાદળે વીજ ચમકે, નૂર ઝરે અપરંપાર,
શાંતિ વરસે સુખ તણી, બ્રહ્મ યોનિ ઝળંકાર...
નાદ બૂંદના નેડા નહીં, વાણી પાયે ન પાર,
શૂન્ય શિખરે પહોંચતાં, આનંદ થયો અપાર...
સર્વેનો સાક્ષી આત્મા, તેને જાણે વિરલા કોક,
સમજે સમજે સાનમાં, મૂરખને મન ફોક..
પ્રેમીને પ્રેમી મળે, અતિ આનંદ થાય,
ગુરુચરણને સેવતાં, દાસ ‘દોલત’ ગુણ ગાય...



સ્રોત
- પુસ્તક : ઉત્તર ગુજરાતનું સંત-પંથ સાહિત્ય: વ્યાપ અને વૈવિધ્ય (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 127)
- સંપાદક : ડૉ. રાજેશ મકવાણા
- પ્રકાશક : પોતે
- વર્ષ : 2014