મેરે જીવ કૂં પિયુ બાજ આરામ નઈં

મેરે જીવ કૂં પિયુ બાજ આરામ નઈં,

બજુઝ ઇશ્કબાજી મુજ્હે કામ નઈં.

કલેજા કે ક્યૂં ખા સકે ઓ કબાબ,

કિ જે ઈશ્ક કા પિયા જામ નઈં.

કરે ક્યૂં મુહબ્બત કે કાબે કા હજ,

બન્ધ્યા જે મુહબ્બત કા એહરામ નઈં.

તેરા મુખ વ તુજ્હ બાલ આતે હૈં યાદ,

જો ભાએ મુજ્હે સુબ્હ હોર શામ નઈં.

હુઆ ઘર જુદાઈ કી કુલફત સૂં ગોર,

વલે કંઈ ભી વસ્લત કા બિસરામ નઈં.

હર એક પલ મને ગમ કા આગાઝ હૈ,

વલે દર્દ કા કુછ ભી અંજામ નઈં.

બિચારોં કૂં હૈ અક્લ ‘સરમસ્ત’ સૂં,

બજુઝ અબ્દ હી કુછ ઉસે કામ નઈં.

mere jiiv kuun piyu baaj aaraam naiin