મન તુંહી તુંહી બોલે રે, આ સુપના જેવું તન તારું

મન તુંહી તુંહી બોલે રે, આ સુપના જેવું તન તારું;

અચાનક ઊડી જાશે રે, જેમ દેવતામાં દારૂ... મન૦

ઝાકળજળ પળમાં વળી જશે, જેમ કાગળ ને પાણી;

કાયાવાડી તારી એમ કરમાશે, થઈ જાશે ધૂળધાણી;

પાછળથી પસ્તાશે રે, મિથ્યા કરી મારું મારું... મન૦

કાચનો કૂપો કાયા તારી, વણસતાં ન લાગે વાર;

જીવ-કાયાને સગાઈ કેટલી? મૂકી ચાલે વન મોઝાર;

ફોગટ ફૂલ્યા ફરવું રે, ઓચિંતું થાશે અંધારું... મન૦

જાયું તે તો સરવે જાવાનું, ઊગરવાનો ઉધારો;

દેવ, ગંધર્વ, રાક્ષસ ને માણસ, સ‌ઉને મરણનો મારો;

આશાનો મહેલ ઊંચો રે, નીચું આ કારભારું... મન૦

ચંચળ ચિત્ત ચેતીને ચાલો, ઝાલો હરિનું નામ;

પરમારથ જે હાથે તે સાથે, કરો રહેવાનો વિશ્રામ;

'ધીરો' ધરાધરથી રે, નથી કોઈ રહેનારું... મન૦

man tunhii tunhii bole re, aa supnaa jevun taarun man