મહા માન સરોવર રે, જુઓ તમે મતિવતી

મહા માન સરોવર રે, જુઓ તમે મતિવતી;

જેની ગતિ ગૂઢ જ રે, રાઢ્ય નથી એમાં રતિ.

પહોળાઈ લંબાઈ સર્વ છે સરખી, નિર્મળતા વખણાયે જાણ,

પવિત્રતા તો પૂરી વસે ત્યાં, પંડિત જન કરે પ્રણામ;

હંસ ચરે હારમાં રે, ગરવી જેની મહાગતિ.

શીતળતા તો સારામાં સારી, ત્રણ તરેહના પવન વાય,

જોનારા તો વખાણ કરે અતિ, કેટલાક તો જોવા જાય;

એવું નિર્મળ તો સરોવર રે, શોભા તેની સારી હતી.

વૃષ્ટિનો કાળ આવી પહોંચ્યો જ્યારે, ત્યારે બગડ્યું નીર તમામ,

વિસ્તાર તો એકત્ર થઈ ગયો, પવિત્રતા પહોંચી મહા ધામ;

બગડ્યું ત્યારે બગડ્યું રે, છત કહું હું તો છતી.

માનસરોવરશા માણસને, આવી યૌવનતા બગાડે,

તેને ત્યારે કોણ જ વારે, જુદ્ધ મોટાશું જગાડે;

ધીરો કરે ધ્યાન જ રે, તારે કમળાનો પતિ!

maha man sarovar re, juo tame mativati