રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
નિષ્કુળાનંદ
જંગલ વસાવ્યું રે જોગીએ, તજી તનડાની આશજી;
વાત ન ગમે આ વિશ્વની, આઠે પહોર ઉદાસજી. જંગલ૦
સેજ પલંગ રે પોઢતા, મંદિર ઝરૂખાંમાંયજી;
તેને નહિ તૃણસાથરો, રહેતા તરૂતળ-છાંયજી, જંગલ૦
શાલ-દુશાલા ઓઢતા, ઝીણા જરકશી જામજી;
તેણે રે રાખી કંથા-ગોદડી, સહે શિર શીત-ધામજી. જંગલ૦
ભાવતાં ભોજન જમતા, અનેક વિધનાં અન્નજી;
તેણે રે માગવા લાગ્યા ટુકડા, ભિક્ષા ભવને ભવનજી. જંગલ૦
હાજી રે કહેતાં હજારો ઊઠતા, ચાલતા લશ્કર-લાવજી;
તે નર ચાલ્યા રે એકલા, નહીં પેંજાર પાવજી. જંગલ૦
રહો તો રાજા, રસોઈ કરું, જમતા જાઓ જોગીરાજજી;
ખીર નિપજાવું ક્ષણ એકમાં, તે તો ભિક્ષાને કાજજી. જંગલ૦
આહાર-કારણ ઊભો રહે, એકની કરી આશજી;
તે જોગી નહીં ભોગી જાણવો, અંતે થાય છે વિનાશજી. જંગલ૦
રાજ સાજ સુખ પરહરી, જે જન લેશે રે જોગજી;
તે ધન-દારામાં નહિ ધસે, રોગ સમ જણે ભોગજી. જંગલ૦
ધન્ય તે ત્યાગ-વૈરાગને, તજી તનડાની આશજી
કુળ રે તજીને નિષ્કુળ થયા, તેનું કુળ અવિનાશજી. જંગલ૦
સ્રોત
- પુસ્તક : કાવ્યસંચય-1 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 213)
- સંપાદક : અનંતરાય મ. રાવળ, હીરા રામનારાયણ પાઠક
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 1981