બેડો બાઈ બૂડતો તારો રે, અંબે આઈ પાર ઉતારો રે.

આ ખેપે હું તો ઘણું કમાયો, ભર્યો અનર્ગલ માલ;

મધ્ય દરિયા વચ્ચે તોફાન લાગ્યું, શા રે થાશે હેવાલ.

ખલાસિયા તો બડબડ કરે છે, મહા જુલમ મનમાંય;

માલધણી વિમાશી રહ્યો છે, ડોલ્યું દરિયામાંય.

મધ્ય દરિયા વચ્ચે ડોલ્યું માતાજી, વહાણને નથી વિશ્રામ;

એક નામનો આશરો તારો, કરો સેવકનાં કામ.

ઊંચું જોઉં તો આભ માતાજી, નીચું જોઉં તો નીર;

બાળા શક્તિ મારી બૂમ સાંભળજો, સાજું રાખોને શરીર.

કુવાયરાની લહેરો લાગીને, મોજાંતણી શી વાત;

અપશકુનિયા વેળા આવી છે, ધાઓ ધાઓ અંબેમાત.

હાથેથી હવે નેજા છૂટ્યા, સઢ પણ ડંડાતોડ;

અંત સમાની આ વેળા થઈ હવે, મોટે ભાલે છે મોડ.

ડુંગરિયે તો દવ લગાડેલો, પૂર્ણ કીધેલાં પાપ;

એક પહોરથી સ્તુતિ કરું છું, આવોને આપોઆપ.

અરધું વહાણ મેં અર્પણ કીધું, સાક્ષી ઊંચો આભ;

આ અવસર આરાસુરી આવો, નથી ખાવો મારે લાભ.

જગત જનેતા સ્તુતિ સુણી થયાં, વાઘ ઉપર અસવાર;

ઝાઝ ઉપર જઈ ત્રિશૂળ ઝાપટ્યું, તાર્યું તે જળમોઝાર.

વહેવારિયો તો અચરજ પામ્યો, આવ્યું તે મનમાં વહાલ;

કર જોડી રાવો ભક્ત ભણે છે, અરપી દીધો માલ.