રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
વેરાન
Veran
જયન્ત પાઠક
જયન્ત પાઠક
બાર વરસને અંતે જોયું ગામ
—અને નવું પડ્યું છે નામ! —
આંગણામાં ઊભેલો વગડો
ઊગમણી પા ટેકરીઓની સોડે
પાછે પગલે દોડે;
દોડે સાથે કલરવમાળા,
સૂરજિયા અંધારા સાથે પડછાયા પગપાળા;
ધુંગામાં સૂતાંતાં તે સૌ શિયાળ ક્યાં છે!
ક્યાં છે પેલા સાપલિસોટા ચટાપટાળા!
રાનબિલાડાના ડોળામાં ફરતાં તેજકુંડાળાં ક્યાં છે!
રેતકાંકરા પાછળ મૂકી વહી ગયા રે વ્હેળા;
છંછેડેલા મધપૂડાની
લાખ લાખ માખોના ક્યાં રે
એ કોલાહલમેળા!
કઠિયારાની કુહાડીના ટચકા કાને પડે
કડડડ કરતાં વૃક્ષ સામટાં પડે
ખરખર મારાં ખરી રહ્યાં છે પાન;
ખરખર ખરી રહ્યાં છે ગાન;
હર્યુંભર્યું (હું) રાન
હવે વેરાન!
સ્રોત
- પુસ્તક : કવિતા - ઑક્ટોમ્બર, 1977 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 25)
- સંપાદક : સુરેશ દલાલ
- પ્રકાશક : જન્મભૂમિ પ્રકાશન, મુંબઈ