રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
પ્રિયકાન્ત મણિયાર
હું સ્નિગ્ધમાં સરકતો....
નભને અડી જતો
બે વ્યોમ હ્યાં તે લળતાં લગોલગ
ભરાયલાં જે પયના ભવિષ્યથી
ઘેરાયલાં લોચન અંધ, ઊઘડે
અંધારનું મંદિર, સ્પર્શ-સ્પર્શની
જ્યાં જ્યોત જાગે શર જેવી તીક્ષ્ણ
ફેલાયલા પવનથી ધ્રૂજતી અડી જતી
અંધારનું કાજળ ઘટ્ટ પાડતી
આ માંસ-માયા લઘુ અસ્થિ છાઈ
સર્વત્ર જે ગોરસ–સ્વાદ વ્યાપી
ત્યાં નાકમાં નાક-વિહંગ ગેલતાં
ને હોઠમાં હોઠ પ્રવેશી જાતાં
કો ગ્રીષ્મના રિક્ત તળાવની તૃષા
ઝઝૂમતો કુંતલ ધોધ છૂટ્યો
ભીંજાઈ રહેતો, જલના પ્રવાહ-શો
વેગેભર્યું ઝરણ ત્યાં મુજ રક્તનું ક્યાં
પામી જવા શિખર કોઈ અજાણ શૈલનું
ઊંચે ચઢે ધસમસ્યું, અણીદાર શીર્ષે
પ્હોંચ્યુ અને...
ત્યાં તે પડ્યા તારક છિન્નભિન્ન
અંધાર ઘેર્યા લઘુ ઓરડામાં....
-વેરણિયા સુદીર્ઘ
વ્હેરી રહ્યા ને થડ એક, ભિન્ન
એ ભાગમાં ઢળી પડ્યું, કહીં એક, બીજું
આઘું વળી અવશ ક્યાં....
અંધાર કમ્પી ઢળી નીંદમાં પડ્યો!
સ્રોત
- પુસ્તક : સ્પર્શ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 12)
- સર્જક : પ્રિયકાન્ત મણિયાર
- પ્રકાશક : સ્વાતિ પ્રકાશન
- વર્ષ : 1966