રેખ્તા ગુજરાતી ઉત્સવ - 5 જાન્યુઆરી: વડોદરા | 11 જાન્યુઆરી: મુંબઈ | 19 જાન્યુઆરી: ભાવનગર - ફ્રી રજિસ્ટ્રેશન કરો
રજિસ્ટ્રેશન કરો
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
અંધાર ધીરે ઓરડાની ભીંતને બાઝી રહ્યો.
તાપણીના તાપને સરખો કરી
બરછટ હથેળી
આંખમાં આવી ચડેલી ઊંઘને લૂછી
પડી પાસે ન જે તે ચીજને ફંફોળવા મથતી રહી.
હલબલ્યો અંધાર–
ને કો હણહણાટી અશ્વની
બેવડ વળ્યા આખા જરઠ એ દેહમાં ઊતરી ગઈ.
આગનો લબકાર ઊંડા અંધકારે વેગથી દોડી ગયો.
શંખનો રવ ઘોર મજ્જા-માંસ-અસ્થિ-નસનસે પ્રસરી વળ્યો.
બે આંખ
(વેરઈ જતી તૂટતી નજરને ગોઠવી)
જુએ :
અઘર પરની ભીંસ... ને કાળી ચમકતી ભ્રૂ પરે પ્રસ્વેદનાં ટીપાં,
અને બે સ્નિગ્ધ સ્તનનો કંપ...
બે કાન
(વેરઈ જતા તૂટતા અવાજો ગોઠવીને)
સાંભળે :
ભીના ગરમ બે હોઠમાંથી એકદમ ઉચ્છ્વાસમાં
ઊથલી પડેલા શબ્દનો છણકો, ‘અરે, ચાબુક જો ચોડી દીધો!’
બરછટ હથેળી
આંખમાં આવી ચડેલી ઊંઘમાં લૂછી
પડી પાસે ન જે તે ચીજને ફંફોળવા મથતી રહી.
વૃદ્ધનો આછો ફફડતો શ્વાસ
ત્યાં બબડી ઊઠ્યો, ‘ચાબુક રે ચોડી દીધો!’
સ્રોત
- પુસ્તક : અવકાશપંખી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 7)
- સંપાદક : યોગેશ જોષી
- પ્રકાશક : ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી
- વર્ષ : 2015