રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
ચંદ્રકાન્ત શેઠ
ચન્દ્રકાન્તનો ભાંગી ભુક્કો કરીએ.
એના મનમાં ખાલી સમય સડે છે.
ચપટી નભ ને ચપટી માટી,
ચપટી વાયુ, ચપટી તેજ,
જરા મળ્યોં જે ભેજ,
—બધુંયે વ્યર્થ વ્યર્થ બગડે છે
દેશકાળને દર્પણ એના ડાઘ પડે છેઃ
ચન્દ્રકાન્તનો ચ્હેરો ભૂંસી દઈએ;
એને વેરવિખેર કરીને આ ધરતીમાં ધરબી દઈએ.
ભારેખમ એ ખડક,
નથી ઊછળવાનો મોજાંથી;
વરસે વાદળ લાખ,
છતાં કોરીકટ એની માટી!
વંટોળો ફૂંકાય,
છતાંયે એનો શઢ ન હવા પકડતો!
લંગર પકડી એ તો લટક્યા કરતો!
શ્વાસ કરોડો ઢીંચી,
પડછાયા સેવ્યા છે એણે આંખો મીંચી.
ચન્દ્રકાન્તના મન પર લીલ ચઢી છે;
એક માછલી, વરસોથી, કો ગલમાં બદ્ધ પડી છે.
કેટકેટલી તરડ પડી છે, જ્યાં જ્યાં એનાં ચરણ પડ્યાં ત્યાં!
ચન્દ્રકાન્તથી હવા બગડશે,
જલમાં ઝેર પ્રસરશે.
એનાં જે ખંડેરો - એને ખતમ કરી દો વ્હેલાં પ્હેલાં,
એને અહીં સાફ કરી દો વ્હેલાં પ્હેલાઃ
એની આંખે સૂર્ય પડ્યા છે ખોટા,
અને ત્યારથી દિવસ પડ્યા છે ખોટા,
ખોટી રાત પડી છે:
ચન્દ્રકાન્તને ઝટપટ હળથી ભાંગી ખેતર સપાટ કરીએ,
ચ ન્દ્ર કા ન્ત ને ભાં ગી ક ણ ક ણ ખ લા સ ક રી એ.....
સ્રોત
- પુસ્તક : આપણી કવિતાસમૃદ્ધિ (ઉત્તરાર્ધ) (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 208)
- સંપાદક : ચન્દ્રકાન્ત ટોપીવાળા
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 2004