જ્યાં સુધી પહોંચે નજર
ત્યાં સુધી બસ ઘાસનો વિસ્તાર છે,
ને પછી આકાશ કેરી
નીલરંગી ક્ષિતિજ કેરી ધાર છે.
પૃથ્વીના આનંદનાં સ્પંદન સમાં
તરણાં હલે છે વારવાર;
ના ખબર કે શા સબંધે
સર્વ સંગે એહ, મારો પ્યાર છે.
એ હલે છે આવતાં ધીમો પવન
થાય છે એવું જ મારા ચિત્તમાંહી યે ચલન.
જોઉં છું વહેલી સવારે એમને,
ને ખુશીથી મહેક મહેકે છે મને,
ઝાકળેથી એ બધાંયે શોભતાં,
જોઈ આંસુ હર્ષ કેરાં આંખમાં આવી જતાં!
થાય છે મારી નજર જાણે હરણ,
ને રહે છે ઠેકતી એ ઘાસમાં;
ના છળે છે એક પળ એના ચરણ.
સ્પર્શતો એને નહીં
ને નજાકત તો ય એની
અનુભવું છું મન મહીં!
ને બપોરે હેમ શા તડકા તણું
ને હરિત એવા ઘાસનું થાયે મિલનઃ
આભનું, ધરતી તણું, એ બેઉ માંહી,
લાગતું કે, મન મળ્યું;
જોઈને એ, ક્યાંકથી મુજ દિલ મહીં
આનંદ કેરું મધ ગળ્યું!
સાંજવેળા તેજ, છાય, ઘાસ, સૌ.
સાથે મળીને ખેલતાં :
સાદ પાડી ચિત્તને મારા ય, સંગે લઈ જતાં!
એમના એ ખેલને જોઈ રહું,
ને હર્ષપુલકિત થઈ જઉં.
પુલકને એ જોઈને લાગે મને
કે ઘાસ જુદે રંગ મારે અંગ
નાનું રૂપ લઈ વ્યાપી રહ્યું!
કેવી અહો આ મન તણી છે સાધના,
(વા નેહની એને કહું આરાધના?)
કે જોઉં જેને બા'ર
તેને અંગમાં ને અંતરે હું અનુભવું!
રે સ્વપ્નમાં યે ઘાસનું એ ચહુદિશે,
સુખદ એવું જોઉં છું હું ફરકવું.
jyan sudhi pahonche najar
tyan sudhi bas ghasno wistar chhe,
ne pachhi akash keri
nilrangi kshitij keri dhaar chhe
prithwina anandnan spandan saman
tarnan hale chhe warwar;
na khabar ke sha sabandhe
sarw sange eh, maro pyar chhe
e hale chhe awtan dhimo pawan
thay chhe ewun ja mara chittmanhi ye chalan
joun chhun waheli saware emne,
ne khushithi mahek maheke chhe mane,
jhaklethi e badhanye shobhtan,
joi aansu harsh keran ankhman aawi jatan!
thay chhe mari najar jane haran,
ne rahe chhe thekti e ghasman;
na chhale chhe ek pal ena charan
sparshto ene nahin
ne najakat to ya eni
anubhawun chhun man mahin!
ne bapore hem sha taDka tanun
ne harit ewa ghasanun thaye milan
abhanun, dharti tanun, e beu manhi,
lagatun ke, man malyun;
joine e, kyankthi muj dil mahin
anand kerun madh galyun!
sanjwela tej, chhay, ghas, sau
sathe maline kheltan ha
sad paDi chittne mara ya, sange lai jatan!
emna e khelne joi rahun,
ne harshapulkit thai jaun
pulakne e joine lage mane
ke ghas jude rang mare ang
nanun roop lai wyapi rahyun!
kewi aho aa man tani chhe sadhana,
(wa nehni ene kahun aradhana?)
ke joun jene bara
tene angman ne antre hun anubhwun!
re swapnman ye ghasanun e chahudishe,
sukhad ewun joun chhun hun pharakawun
jyan sudhi pahonche najar
tyan sudhi bas ghasno wistar chhe,
ne pachhi akash keri
nilrangi kshitij keri dhaar chhe
prithwina anandnan spandan saman
tarnan hale chhe warwar;
na khabar ke sha sabandhe
sarw sange eh, maro pyar chhe
e hale chhe awtan dhimo pawan
thay chhe ewun ja mara chittmanhi ye chalan
joun chhun waheli saware emne,
ne khushithi mahek maheke chhe mane,
jhaklethi e badhanye shobhtan,
joi aansu harsh keran ankhman aawi jatan!
thay chhe mari najar jane haran,
ne rahe chhe thekti e ghasman;
na chhale chhe ek pal ena charan
sparshto ene nahin
ne najakat to ya eni
anubhawun chhun man mahin!
ne bapore hem sha taDka tanun
ne harit ewa ghasanun thaye milan
abhanun, dharti tanun, e beu manhi,
lagatun ke, man malyun;
joine e, kyankthi muj dil mahin
anand kerun madh galyun!
sanjwela tej, chhay, ghas, sau
sathe maline kheltan ha
sad paDi chittne mara ya, sange lai jatan!
emna e khelne joi rahun,
ne harshapulkit thai jaun
pulakne e joine lage mane
ke ghas jude rang mare ang
nanun roop lai wyapi rahyun!
kewi aho aa man tani chhe sadhana,
(wa nehni ene kahun aradhana?)
ke joun jene bara
tene angman ne antre hun anubhwun!
re swapnman ye ghasanun e chahudishe,
sukhad ewun joun chhun hun pharakawun
સ્રોત
- પુસ્તક : આપણી કવિતાસમૃદ્ધિ (ઉત્તરાર્ધ) (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 86)
- સંપાદક : ચન્દ્રકાન્ત ટોપીવાળા
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 2004