રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
આકર્ષણ
aakarshan
મુકુન્દરાય પારાશર્ય
મુકુન્દરાય પારાશર્ય
પિછાન નથી પૂર્વની, નથી જ સ્વાર્થતૃષ્ણા કશી,
છતાંય ઘસડાઉં કાં તુજ અહેતુ સાન્નિધ્યમાં?
ન યાદ ગતકાળની, પ્રથમનો જ મેલાપ આ;
નવીન જ બધું: તથાપિ ઘર જેવું લાગ્યા કરે.
તરંગ જ ગણી નિમીલિત દૃગે નિહાળું ઉરે,
તદા અતલ નીરમાં તુજ સુરમ્ય છાયા પડે;
પ્રક્ષુબ્ધ જલ એ કરે, દશદિશે કિનારા ઘસે:
પ્રભુત્વ તુજ છાંયનું અણુ અણુ ડગાવે મને.
અને ઝબકી છાંયથી નિરખું; આપણા બે વચે
ન અંતર રુચે. અજાણ ઘસડાઉં, છો તું પૂછે,
‘પિછાન નથી?’ છે પિછાન ઘસડાઉં છું તે મહીં,
‘સ્મૃતિ ન?’ અનુભૂતિ સંગ તણી વર્તમાને રહી.
ન તન્મય અધીરને ભવિષ ભૂત કો કાળ છે;
સકમ્પ બસ વર્તમાન અનુભૂતિને એક છે.
પિછાન નથી વા હશે સકલ હાથ તારે રહ્યું:
હું તો અદમ ઊઠતી ભરતી, પાય તારે ધરું.
સ્રોત
- પુસ્તક : મનડામાં મોતી બંધાણું (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 36)
- સંપાદક : ડૉ. જયન્ત પાઠક, પ્રા. સનતકુમાર મહેતા
- પ્રકાશક : જ્યોતિ મુ. પારાશર્ય
- વર્ષ : 2005