રેખ્તા ગુજરાતી ઉત્સવ - 5 જાન્યુઆરી: વડોદરા | 11 જાન્યુઆરી: મુંબઈ | 19 જાન્યુઆરી: ભાવનગર - ફ્રી રજિસ્ટ્રેશન કરો
રજિસ્ટ્રેશન કરો
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
તે હૈયાની ઉપર નબળા હસ્તથી ઘા કર્યો'તો,
તેમાં લોહી નિરખી વહતું, ક્રૂર હું તો હસ્યો’તો;
એ ના રોયું, તડફડ થયું કાંઈ ના કષ્ટથી એ,
મેં જાણ્યું કે જખમ સહવો સ્હેલ સ્હેનારને છે. ૧
કિન્તુ નિદ્રા મુજ નયનમાં ત્યારથી કાં ન આવી?
રોતું મારું હૃદય ગિરિ શા ભાર નીચે દબાઈ;
રે રે! તે ઘા અધિક મુજને મૃત્યુથી કાંઈ લાગ્યો,
એ અંગારો મુજ જિગરના મૂળને ખાઈ જાતો. ર
કેવો પાટો મલમ લઈને બાંધવા હું ગયો'તો!
તે જોઈને જખમી નયને ધોધ કેવો વહ્યો'તો!
એ અશ્રુ, એ જખમ, મુખ એ; નેત્ર એ, અંગ એ એ,
બોલી ઊઠ્યાં પરવશ થયાં હોય સૌ જેમ હેતે: ૩
‘વ્હાલા! વ્હાલા! નવ કરીશ રે! કાંઈ મારી દવા તું,
ઘા સ્હેનારું નવ સહી શકે દર્દ તારી દવાનું;
ઘા દે બીજો! અગર મરજી હોય તેવું કરી લે,
તારું તેનો જરૂર જ સખે પૂર્ણ માલિક તું છે.’ ૪
ત્યારે કેવાં હૃદય ધડક્યાં સાથસાથે દબાઈ!
વ્યાધિ તેની, મુજ જિગરની, પૂર્ણ કેવી ભુલાઈ!
ઘા રુઝાયો, સમય બહુ એ ક્રૂર ઘાને થયો છે,
તોયે તેનું સ્મરણ કરતાં નેત્ર ભીનાં વહે છે! પ
હા! પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું સ્વર્ગથી ઊતર્યું છે,
પાપી તેમાં ડૂબકી દઈને પુણ્યશાળી બને છે;
ઓહો! કેવું સ્મરણ મધુરું પાપનું એ ધરે છે,
માફી પામ્યું કુદરત કને એમ માની ગળે છે! ૬
રાજ્યોથી કે જુલમ વતી કે દંડથી ના બને જે,
તે પસ્તાવો સહજ વહતાં કાર્ય સાધી શકે છે;
હું પસ્તાયો, પ્રભુ! પ્રણયીએ માફી આપી મને છે,
હું પસ્તાયો, મુજ હૃદયની પૂર્ણ માફી મળી છે. ૭
સ્રોત
- પુસ્તક : કલાપીનો કાવ્યકલાપ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 75)
- સંપાદક : અનંતરાય રાવળ
- પ્રકાશક : ગૂર્જર ગ્રંથરત્ન કાર્યાલય
- વર્ષ : 2011
- આવૃત્તિ : પુનર્મુદ્રણ