રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
ઉમાશંકર જોશી
અર્ધું મહાનગર વીંટતી, રમ્યભવ્ય
હૈ દ્વીપ-છાતી પર મંદિર નોત્રદામ,
વ્હે સૌમ્ય સેનસરિતા; અહીંનો તું જીવ
સેના-તટે જનમિયો કવિ ગુર્જરીનો.
બંધુ, હતું બહુ તને, હું પસારી પાંખો
ના ભારતે જ પણ ભારતપાર ભાળું.
ઝાલી હું અંગુલિ ફર્યો-ખબરે રહી ના.
તું લૈ જતો રમતમાં: અહીં જો, પુરાણ
ભૂમધ્ય સંસ્કૃતિમઢ્યો સર-શો સમુદ્ર.
આ સ્લાવ લોક, વળી ચેક પ્રજા, પણે ત્યાં
સર્બો તણાં પ્રખર શાં રણશૌર્ય! -આંગ્લો
ના એકલા જ કદી યૂરપમાં તું જોતો!-
મૂક્યો કદી ન પગ ત્યાં, પણ ભૂમિસત્ત્વ-
સંસ્કારશ્રી નસનસે ધબકંત તારી.
આ ખંડ, રાષ્ટ્રકુલ, લોકસમૂહ ન્યારા
હું જોઉં – મોહું, નવ હૈયું ધરાય કેમે;
જોયેલ જેહ તવ સંગતિમાં શું પૂર્વે!
આ હું હવા શ્વસું, ભળે મહીં સ્નેહધૂપ
તારી ઉદારતર સંસ્કૃતિ-ચાહનાનો,
સર્વસ્પૃશંત તવ સંસ્કૃતિ સાધનાનો.
આ પૅરિસે ચમકતાં નમણાં શરાબી
સ્ત્રીઓ તણાં પ્રણયકંપિત લોચનોમાં
આભા તરે હૃદયની અભિજાત કોઈ.
ને સૌષ્ઠવે સુહત આ પુરુષો, તથાપિ
ક્યારેક જે સ્ફુરતી બુદ્ધિકઠોર મુદ્રા
સંસ્કાર-અંકિત મુખાકૃતિઓ પરે કો,
-ઉત્સાહ ત્યાં અદમ સત્યગવેષણાનો.
આ ગાઢ સેનસરિતા તટમેદનીમાં
જ્યાંત્યાં-બધે તરવરે તવ, બંધુ, ચ્હેરો.
હું પામવા કરું અહીં તવ, બંધુ, ચ્હેરો.
પૅરિસ,૧૦-૧૧-૧૯૭૧ (ધારાવસ્ત્ર)
સ્રોત
- પુસ્તક : શ્રેષ્ઠ ઉમાશંકર (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 86)
- સંપાદક : નિરંજન ભગત, ચિમનલાલ ત્રિવેદી, ભોળાભાઈ પટેલ
- પ્રકાશક : ગૂર્જર ગ્રંથરત્ન કાર્યાલય
- વર્ષ : 2005