રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
બાની ચીમટી
baani chimti
સુંદરજી બેટાઈ
સુંદરજી બેટાઈ
(ખંડશિખરિણી)
‘હતો તું તોફાની,
અરે જિદ્દી માની,
કદિ કદિ મને ખૂબ પજવી,
અને મેં યે રીસે ઘણી ઘણી તને ચૂંટી ય ખણી.
સુવાળાં એ ગોરા તુજ વદનની રોશની હણી.
‘અરે, તું શું જાણે?
હતો તું એ ટાણે
કની ઠમકતો બાલ ભૂલણો;
ઘડી પ્હેલાંનું સૌ તુજ રમતમાં વીસરી જતો.
ફરી મારો ખોળો ભરી હૃદય મારું ભરી જતો.’
‘મીઠી માડી મારી,
ભરી દૂધે ઝારી
મુજ મુખ ધરીને ઊલટથી
ન શું પાયાં મોંઘાં અમૃતઅધિકાં દૂધ દિલનાં?
ન શું છાનાં હેતે નયન – ઉર ઉદ્દીપિત કર્યાં?
ન શું નિચોવીને મુજ જીવનમાં જીવન ભર્યાં?
“તું તો મારી બા – એટલું બસ મને નિત્ય સ્મરવા :
નવ હું સ્મરતો લાત પ્રહરી,
અવ વીસરી જા, બા, તું ચીમટી.”
સ્રોત
- પુસ્તક : વાત્સલ્યમાધુરી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 146)
- સંપાદક : શ્રદ્ધા ત્રિવેદી
- પ્રકાશક : આદર્શ પ્રકાશન
- વર્ષ : 2019