બાની ચીમટી

બાની ચીમટી

(ખંડશિખરિણી)

‘હતો તું તોફાની,

અરે જિદ્દી માની,

કદિ કદિ મને ખૂબ પજવી,

અને મેં યે રીસે ઘણી ઘણી તને ચૂંટી ય ખણી.

સુવાળાં એ ગોરા તુજ વદનની રોશની હણી.

‘અરે, તું શું જાણે?

હતો તું એ ટાણે

કની ઠમકતો બાલ ભૂલણો;

ઘડી પ્હેલાંનું સૌ તુજ રમતમાં વીસરી જતો.

ફરી મારો ખોળો ભરી હૃદય મારું ભરી જતો.’

‘મીઠી માડી મારી,

ભરી દૂધે ઝારી

મુજ મુખ ધરીને ઊલટથી

ન શું પાયાં મોંઘાં અમૃતઅધિકાં દૂધ દિલનાં?

ન શું છાનાં હેતે નયન – ઉર ઉદ્દીપિત કર્યાં?

ન શું નિચોવીને મુજ જીવનમાં જીવન ભર્યાં?

“તું તો મારી બા – એટલું બસ મને નિત્ય સ્મરવા :

નવ હું સ્મરતો લાત પ્રહરી,

અવ વીસરી જા, બા, તું ચીમટી.”

baani chimti