રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
પંદર તિથિઓ
pandar tithio
પડવે પહેલે દિવસડે, સુંદરી કરે શણગાર;
નવલા શણગાર કેમ સજું, જે નયણે વહે છે ધાર.
બીજે આવી સાહેલીઓ, બાળો ઊગ્યો ચંદ;
દાડમ કેરે દંતડે, મારી સેજે નમિયો કંથજી.
ત્રીજ આની સાહેલીઓ, સ્ત્રીઓ તણો તે વાર;
કુંજર ગોરી પરહરે, કુમકુમ કાજળ સારજી.
ચોથે ચમક્યો મહેલ મેં, પિયુ માહરો પરદેશ;
ચંદ્ર લીલા હું ઘણું કરું, મારું જોબન બાળેવેશ.
પાંચમ આવી સાહેલડી, પાંચે ઊગ્યા ભાણ;
ગોરી ઘોડલી ઘણું સાંભરે, પછે હુઈ પલાણ.
છઠ આવી સાહેલડી, પગપાળો પંથ કરેશ;
તડ તડ ફાટે મારો કંચુઓ, મારું જોબન બાળેવેશ.
સાતમ આવી સાહેલડી, ભરતી જ હૈડે આહ;
રામ ગયા કેમ વીસરે, કાંટો લાગ્યો એડી માંહ.
નોમ આવી સાહેલડી, વળી પહેરણ નવલાં ચીર;
દીપક લઈ સેજે ગઈ, નયણે વરસે નીર.
દસમ આવી સાહેલડી, ભર ભર મોતી થાળ;
પૂજ્યા હોય તો પામીએ, રાયજાદા ભરથાર.
અગિયારસ આવી સખી, વરત કરિયાં સાર;
પ્રભાતે કેમ કરું પારણાં, વણ મુખ દીઠે ભરથાર.
બારસ આવી સાહેલડી, ફળિયાં બારસણાં;
ધન કમાણી હો રહી, મારા પિયુ છે વાંકડિયા.
તેરસે આવી સાહેલડી, દહેરા પૂજ્યાં દેવ તણાં;
નવલા શણગાર કેમ સજું, મારો પિયુજી ઘેર વણા.
ચૌદશ આવી સાહેલડી, ચોરે જ બેઠા રાય;
ધેન કમાણે હો રહી, નિશાને મળિયા ધાય.
પૂનમે પૂરો પક્ષ હુઓ, ચાંપાને કળીએ રંગજી;
પખવાડિયું પૂરું થયું, વાને ભરિયાં વખજી.
બારી કે ખંડે તમે પોઢશો, રામા ટાઢી તે વાશે ટાઢ્ય;
ઊભી ખોળા પાથરું, પરણ્યા, શિયાળો ઘેર ગાળ્ય.
ગુણિયલ ચાલ્યા ચાકરી, ઉપરવાડે જાતાં;
ચૂલામાં છાણું ખોસતાં, હમે ધુમાડા મસ રોતાં.
હું તો જાણું રામા હું ભલી, મુજથી ભલી ન કોય,
જેણે મારો પિયુ ભોળવ્યો, તે ખરી સોહાગણ હોય.
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી લોકસાહિત્યમાળા – મણકો–1 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 326)
- સંપાદક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ (ઉમાશંકર જોશી, પુષ્કર ચંદરવાકર, સુધા દેસાઇ, મંજુલાલ ર. મજમૂદાર, મધુભાઈ પટેલ, લાલચંદ ધૂળાભાઈ નીનામા. સુધા રમણલાલ દેસાઇ.
- પ્રકાશક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ, અમદાવાદ
- વર્ષ : 1957