રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
ટીંટોડો
tintoDo
એક ત્રીસ વરસનો ટીંટોડો, ટીંટોડી નાની બાળ, બોલે ટીંટોડો.
એની મોંઢામાં દુધિયા દાંત, બોલે ટીંટોડો.
એક નાનેરી છોડી છાણા વેણતી’તી,
એને ભરવાડના છોકરે દીઠી’તી; બોલે ટીંટોડો.
છોડી, છાણા તે તારે શુંય કરવા?
હાલ હાલને આપડે ગામ; બોલે ટીંટોડો.
જા જા રે ભરવાડના છોકરા,
મારા છાણાં ના અભડાય; બોલે ટીંટોડો.
એવું કે’તી, પણ મીઠડાં લેતી’તી,
એણે તાણીને માર્યાં તીર; બોલે ટીંટોડો.
એ ભરવાડના છોકરે પૂછ્યું’તું,
આ સામા આવે કોણ? બોલે ટીંટોડો.
આગળ આવે એ મારો વીરલો,
આ વાંસે આવે મારા બાપ; બોલે ટીંટોડો.
એક ત્રીસ વરસનો ટીંટોડો.
ટીંટોડી નાનુ બાળ... બોલે ટીંટોડો.
એના મોંઢામાં દુધિયાં દાંત, બોલે ટીંટોડો.
એ ભરવાડના છોકરે પૂછ્યું’તું,
છોડી મારગડો દેખાડ; બોલે ટીંટોડો.
આ ડાબો તે માગર હળવદનો,
આ જમણો ધાંગધરા જાય; બોલે ટીંટોડો.
આ હળવદના મારગે હાલ્યો જાય,
આ જઈ પોંચ્યો ધાંગધરા માંય; બોલે ટીંટોડો.
આ છોડી ઊભી ઊભી જોતી’તી,
આ ધારીને મારતી બાણ; બોલે ટીંટોડો.
બદરખા ગામના શ્રી. પુંજાભાઈ પાસેથી આ ગીત પ્રાપ્ત થયેલ છે.
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી લોકસાહિત્યમાળા – મણકો– ૯ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 111)
- સંપાદક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ (મંજુલાલ ર. મજમુદાર, પદ્મશ્રી દુલાભાઈ કાગ, બચુભાઈ રાવત, મનુભાઈ જોધાણી, હરિવલ્લભ ભાયાણી, પુષ્કર ચંદરવાકર, દુલેરાય કારણી, ચીમનલાલ ભટ્ટ, સુધાબહેન ર. દેસા ઈ, પી. સી. પરીખ, પુરષોત્તમ સોલંકી)
- પ્રકાશક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ, અમદાવાદ
- વર્ષ : 1968