રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
નાનો નાહોલીયો
nano naholiyo
બાઈજી કેરો બેટડો રે, નણદી કેરો વીર :
દેખી દેખી મારા નાહને, મૂંને નયણે ઝરે છે નીર રે :
નણદલ, કહો તે મહિયરિએ જાઉં રે—
નણદલ, કહો તો ભેરવજય ખાઉં રે—
નણદલ, નરસિંઘ નાહાનો નાહલો—એ ટેક.
દિને ચારે એ ધોરીડા ને રાતે રમવા જાય :
આવી સૂતો મારી ઓસરી, મૂંને ઘણી રે વિમાસણ થાય રે :
—નણદલ, કહો તો.
ઢેલ વિયાણી ઢીંકવે, ને કુંજ વિયાણી બેટ :
બાઈજી વિયાણાં બેટડે : કાં પાહોણો ન પડિયો પેટ? રે :
—નણદલ, કહો તો.
ઘોડો ભલો પણ દૂબલો, ને નાગર ભલો પણ દૂર :
નાહ ભલો, પણ નાનકડો, મારાં એયે ગયાં સૌ નૂર રે :
—નણદલ, કહો તો.
સાગ સીસમનો રેંટિયો રે, ખારા મોલાની ત્રાક :
સાસુ જાણે વહુ કાંતશે ... ... ... રે :
—નણદલ, કહો તો.
સાગ સીસમનો ઢોલિયો, ને લવિંગ કેરી ઈસ :
હું ને મારો પિયુ પોઢિયા, કઈં યે હસી ના બાંગી રીસ રે :
—નણદલ, કહો તો.
બાળું બ્રાહ્મણ! તારૂં ટીપણું, ને ત્રોડું જનોઈના ત્રાગ :
ભૂંડા! તેં અવળાં સવળાં લગન લખ્યાં, તુંને કરડે કાળુડો નાગ રે :
—નણદલ, કહો તો.
મારે આંગણે માંડવો ઘાલિયો, ને માથે છાયો છે દાભ :
હું ને મારા પિયુ ચોરીએ ચડ્યાં, તંઈયે ત્રૂટી ન પડિયો આભ રે :
નણદલ, કહો તો.
કાઠા ગોધૂમની રોટલી, ને માળવિયો ગળ માંહ :
ચોળી ચોળીને ચૂરમાં બંધાવું, જાણું માંડ મોટેરો થાય રે :
—નણદલ, કહો તો.
સસરાની વેળા ખીચડી, ને નાહોની વેળા દૂધ :
તો ય દહાડે દિંયે જાય સોસાતો, જેણે ખાટે ન કીધાં જૂધ રે :
—નણદલ, કહો તો.
સસરે સાંતિ જોડિયું, ને નાહ ખેડવાનિં જાય :
ઉથલે ઉથે લડ થડે, એવો અવતાર એળે જાય રે :
—નણદલ, કહો તો.
ઓલ્યે કંઠ ખેલ રમે, સહુ સહુ જોવા જાય :
આણે કાંઠે હું એકલી, મારો કોય સંગાથી થાય રે :
—નણદલ, કહો તો.
ન ગાઈયું ભવાઈએ ભ્રામણે, ગાયું ચારણ ભાટ :
ગાઈયું કલમી કણબણે, એ તો નાના નાહોલિયા માટ રે :
—નણદલ, કહો તો.
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી લોકસાહિત્યમાળા – મણકો– ૩ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 76)
- સંપાદક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ (ધૂમકેતુ, પુષ્કર ચંદરવાકર, સુધા દેસાઇ, મંજુલાલ ર. મજમૂદાર, મધુભાઈ પટેલ, લાલચંદ ધૂળાભાઈ નીનામા, કનૈયાલાલ જોશી.
- પ્રકાશક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ, અમદાવાદ
- વર્ષ : 1963