સેવક ચાલ્યો માગી શીખજી
sewak chalyo magi shikhji
સેવક ચાલ્યો માગી શીખજી :
મનમાં ધરશો ન કોઈની બ્હીકજી.
બ્હીક ના ધરશો મનમાં, જાજો અંત:પુર મોઝાર :
પ્રાવરણ ગ્રહીને લાવજો, પ્રેમદા તે આણીવાર.
ભડ થઈ સુભટ સંચર્યો, પોહોંચ્યો પાંચાલી દ્વાર :
પર પુરુષ દીઠો આવતો, નાહાઠી અંદર નાર.
દાસી ભણે, “ઓ રાવત! એમને છે ઋતુધર્મ :
એને અડકવા અધિકાર નથી, બ્રાહ્મણ વૈશ્ય ક્ષત્રીયજન.”
સાંભળી વાણી, ને વળ્યો પાછો, બોલતો મુખ હીણ :
“એ દયાપણેથી શું નીપજે?, જા ભાઈ! દુઃશાસન:”
સાંભળી ક્ષિપ્ર કોપે ચડ્યો, કરડતો મુખ-દંત;
‘મારતો લાવું માનુની, દેખતાં એના કંથ.’
સુભટ થઈ ભડ સંચર્યો, પોહોંચ્યો પાંચાલી-દ્વાર
જમ સરખો દીઠો આવતો, નાહાશી અંદર પેઠી નાર.
દાસી ભણે, “ઓ રાવત!, અબળા કેમ લ્યો છો પરાણ?
રાણી છે એ રજસ્વલા, મુખથી ન બોલે વાણ.”
ચરણ-પ્રહારથી પડી દાસી, ગયો દુષ્ટ અંતઃપુરમાંય;
નારી હીંડે નાહાસતી, દુર્મતિ પૂંઠળ ધાય.
ધરણ પડી સતી ત્યાં તો, ધસીને સ્હાયા કેશ;
કેશ સ્હાયા કામિની, જોબન બાળે વેશ.
અસુરો ત્યાં મળ્યા ટોળે, જુવે સતીનું રૂપ પરમ;
શીશ ધૂણે ને સતી કહે, “મારા સ્વામી રાજા ધરમ.”
નથી વિદુર, ને નથી ભીષ્મ, નથી દ્રોણ ગુરુદેવ;
તે હોય તો આમ થવા નવ દે, નથી સ્વામી અવશ્યમેવ.
“સમર તાહારા હોય તેને, તાહારી કરે સંભાળ;
હશે તે હમણાં વન જશે, જે તાહરા ભરથાર.”
સમરણ કરતી સુંદરી, સમર્યા તે સારંગપાણ;
“સ્વામી! આ વેળાના તમો ધણી, ભક્તવત્સલ ભગવાન.
મુજ માત, ને મુજ તાત, તમે સ્વજન ને મોસાળ;
મહીઅર માહારું તું જ, માધવ! સાસરું સંભાળ.”
વલવલ કરતી વનિતા, આણી સભા મોઝાર :
નાથ દીઠા અનાથની પેરે, બેઠા અળગે ઠાર.
અસુર જોવા મળ્યા ટોળે, જુવે સતીનું રૂપ :
શીશ ઉઘાડું દેખીને, બળ આયુષ ઘટિયું ભૂપ.
“આવ ઓરી, ને બેશ ખોળે” [એમ બોલ્યો દુર્યોધન]
હશી હતી સહુ દેખતાં, તે દિન વીસરે કેમ?
અંધ કહેતી ધૃતરાષ્ટ્ર કેરા, પુત્ર દુર્યોધન :
હશી હતી સહુ દેખતાં, તો હાવાં જાશો વન!”
તુચ્છકાર કીધો કામિની,” શું મૂઢ! બોલ્યો અજાણ?
વડી ભોજાઈ તાહારે માને સ્થાનક, એમ વદે વેદ પુરાણ.
ખોળાતણો નથી ખરખરો, મનમાં ન જાણીશ મૂઢ!
ભીમતણી ગદા અહીં બેસશે, જ્યારે રૂઠશે ગરુડારૂઢ.”
sewak chalyo magi shikhji ha
manman dharsho na koini bhikji
bheek na dharsho manman, jajo antahpur mojhar ha
prawran grhine lawjo, premda te aniwar
bhaD thai subhat sancharyo, pohonchyo panchali dwar ha
par purush ditho aawto, nahathi andar nar
dasi bhane, “o rawat! emne chhe ritudharm ha
ene aDakwa adhikar nathi, brahman waishya kshatriyjan ”
sambhli wani, ne walyo pachho, bolto mukh heen ha
“e dayapnethi shun nipje?, ja bhai! dushasnah”
sambhli kshipr kope chaDyo, karaDto mukh dant;
‘marto lawun manuni, dekhtan ena kanth ’
subhat thai bhaD sancharyo, pohonchyo panchali dwar
jam sarkho ditho aawto, nahashi andar pethi nar
dasi bhane, “o rawat!, abla kem lyo chho paran?
rani chhe e rajaswala, mukhthi na bole wan ”
charan prharthi paDi dasi, gayo dusht antpurmanya;
nari hinDe nahasti, durmati punthal dhay
dharan paDi sati tyan to, dhasine shaya kesh;
kesh shaya kamini, joban bale wesh
asuro tyan malya tole, juwe satinun roop param;
sheesh dhune ne sati kahe, “mara swami raja dharam ”
nathi widur, ne nathi bheeshm, nathi dron gurudew;
te hoy to aam thawa naw de, nathi swami awashyamew
“samar tahara hoy tene, tahari kare sambhal;
hashe te hamnan wan jashe, je tahra bharthar ”
samran karti sundri, samarya te sarangpan;
“swami! aa welana tamo dhani, bhaktawatsal bhagwan
muj mat, ne muj tat, tame swajan ne mosal;
mahiar maharun tun ja, madhaw! sasarun sambhal ”
walwal karti wanita, aani sabha mojhar ha
nath ditha anathni pere, betha alge thaar
asur jowa malya tole, juwe satinun roop ha
sheesh ughaDun dekhine, bal ayush ghatiyun bhoop
“aw ori, ne besh khole” [em bolyo duryodhan]
hashi hati sahu dekhtan, te din wisre kem?
andh kaheti dhritarashtr kera, putr duryodhan ha
hashi hati sahu dekhtan, to hawan jasho wan!”
tuchchhkar kidho kamini,” shun mooDh! bolyo ajan?
waDi bhojai tahare mane sthanak, em wade wed puran
kholatno nathi kharakhro, manman na janish mooDh!
bhimatni gada ahin besshe, jyare ruthshe garuDaruDh ”
sewak chalyo magi shikhji ha
manman dharsho na koini bhikji
bheek na dharsho manman, jajo antahpur mojhar ha
prawran grhine lawjo, premda te aniwar
bhaD thai subhat sancharyo, pohonchyo panchali dwar ha
par purush ditho aawto, nahathi andar nar
dasi bhane, “o rawat! emne chhe ritudharm ha
ene aDakwa adhikar nathi, brahman waishya kshatriyjan ”
sambhli wani, ne walyo pachho, bolto mukh heen ha
“e dayapnethi shun nipje?, ja bhai! dushasnah”
sambhli kshipr kope chaDyo, karaDto mukh dant;
‘marto lawun manuni, dekhtan ena kanth ’
subhat thai bhaD sancharyo, pohonchyo panchali dwar
jam sarkho ditho aawto, nahashi andar pethi nar
dasi bhane, “o rawat!, abla kem lyo chho paran?
rani chhe e rajaswala, mukhthi na bole wan ”
charan prharthi paDi dasi, gayo dusht antpurmanya;
nari hinDe nahasti, durmati punthal dhay
dharan paDi sati tyan to, dhasine shaya kesh;
kesh shaya kamini, joban bale wesh
asuro tyan malya tole, juwe satinun roop param;
sheesh dhune ne sati kahe, “mara swami raja dharam ”
nathi widur, ne nathi bheeshm, nathi dron gurudew;
te hoy to aam thawa naw de, nathi swami awashyamew
“samar tahara hoy tene, tahari kare sambhal;
hashe te hamnan wan jashe, je tahra bharthar ”
samran karti sundri, samarya te sarangpan;
“swami! aa welana tamo dhani, bhaktawatsal bhagwan
muj mat, ne muj tat, tame swajan ne mosal;
mahiar maharun tun ja, madhaw! sasarun sambhal ”
walwal karti wanita, aani sabha mojhar ha
nath ditha anathni pere, betha alge thaar
asur jowa malya tole, juwe satinun roop ha
sheesh ughaDun dekhine, bal ayush ghatiyun bhoop
“aw ori, ne besh khole” [em bolyo duryodhan]
hashi hati sahu dekhtan, te din wisre kem?
andh kaheti dhritarashtr kera, putr duryodhan ha
hashi hati sahu dekhtan, to hawan jasho wan!”
tuchchhkar kidho kamini,” shun mooDh! bolyo ajan?
waDi bhojai tahare mane sthanak, em wade wed puran
kholatno nathi kharakhro, manman na janish mooDh!
bhimatni gada ahin besshe, jyare ruthshe garuDaruDh ”



સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી લોકસાહિત્યમાળા – મણકો– ૪ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 117)
- સંપાદક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ (ધૂમકેતુ, મંજુલાલ ર. મજમૂદાર, પુષ્કર ચંદરવાકર, સુધા રમણલાલ દેસાઇ, મધુભાઈ પટેલ, કનૈયાલાલ જોશી, હરિકાન્ત ન્હાનાલાલ દીક્ષિત.
- પ્રકાશક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ, અમદાવાદ
- વર્ષ : 1964